Өлең, жыр, ақындар

Хан апама

  • 15.04.2021
  • 0
  • 0
  • 744
Інің едім жолыңды жөн санаған,
Ренжідің несіне сонша маған.
Айналамда пәлекет көп қой менің
Азуымен етімді боршалаған.
Қырық жылдық қырсықпен қырқысып ем,
Сонда дағы көмейден гүл құсып ем.
Тар қапаста зарладым ақынға тән
Ісім болмай өмірдің түр-түсімен.
Айналамда күніге шөккен өлім,
Көгере ме, білмеймін, еккен егін.
Бомба түсті миыма бүгіндері
Несіне, апа, сен маған өкпеледің.
Жетіліп жүр талай жан саяңда есен,
Ал менің шеңгелі көп аян көшем.
Шағындым өзіңізге апалап кеп,
Ағайыннан айнала таяқ жесем.
Інің едім жолыңды жөн санаған,
Ренжідің несіне сонша маған.
Өзіңіздің орныңыз ерекше ғой
Айналама «жанашыр» толса да адам.
Құқайым да болар ма мұншама көп,
Кешір сен, жасықтықты қылсам әдет.
Алдыңа барар едім, қорқам, апа
Бет-жүзіме қарамай ұрса ма деп.

22 мамыр 2007 жыл.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сен екеуміз оңаша кете бердік

  • 0
  • 0

Сен екеуміз оңаша кете бердік,
Қолымыздан келмейтін бөтен ерлік.
Көбелектей қыз едің көп нәрсені
Қанатында қауқар жоқ көтерерлік.

Толық

Жауды жаңбыр терезені сабалап

  • 0
  • 0

Жауды жаңбыр терезені сабалап,
Сен отырдың мені даттап, табалап.
Қыстырылып шешең дағы қапталдан
Тырналайды жүрегімді жаралап.

Толық

Басым да мың-дың

  • 0
  • 0

Басым да мың-дың, айналам мың-дың, мың-дыңмын,
Бір кіріп есі, бір шығып жүрген жындыңмын.
Есебін таппай тіршілік деген құрғырдың,
Жібіне жырдың қыл мойынымнан қылғындым.

Толық

Қарап көріңіз