Жаратылыс жайлы жыр

Әніме ел құлағын елеңдетіп,
жүрсем де қиын-қыстау белеңді өтіп,
тәніме алақанын жайған анам,
мен бірақ қайда барам сенен кетіп.
Ұнасын біреулерге, ұнамасын,
біз үшін ұлы анасың, ғұламасың,
Безбүйрек перзентің де болды қанша,
сан рет саныңды ұрып...
жылағасың.
Қиналып қылығына,
есі кірген
қарадың көп ұлыңа кешіріммен,
батыр ма дулығалы,
шулығаны,—
біреуін түсірмедің бесігіңнен.
Құйғанда құлағыма бұлағы әнін,
ешкімге естілмейді жылағаным,
білінер өзімнің кім екенім де
алдында табиғаттай ұлы ананың.
Бір тұстан бүлкілдеген, бүйіріңнің,
ішінде құйыныңның үйірілдім.
Жан біткен жүгінетін құдіретім,
мен сенің түкке тұрмас түйіріңмін.
Тарқамай бірде қызық,
бірде шерім,
белгісіз әлі қанша күн кешерім,—
өмірге келіп-кетер біз болмасақ,
құдірет,
керегің бар кімге сенің?

---