Тәжібайға
- 0
- 0
Жасымнан атым аян Жамбыл едім,
Сүрінбес қара сөзге даңғыл едім.
Сөйлесем сары түнге шалдықпайтын,
Қақырап қайран даусым қалды менің.
Сүйінбайға
Сүйеке, сүйенішім, өнерпазым,Әйгілі ақылгөйі желді сөздің.
Әкежан, сен де тіле, бата берсін,
Балаңа өлең қонып, атақ ерсін!
Батаңды маған бер, әке,
Тіліме менің ер, әке!
Жапаның ұлы ақын боп,
Жақсы істепті дер, әке!
Домбыра алып сөйлейін,
Күнде жасап мереке.
Мерекелі болған соң,
Елде болар береке.
«Ұрлық түбі - қорлық» деп,
Болармыз құр келеке.
Шынықтырды болаттай
- 0
- 0
Ал, Жамбылың сөйлесін,
Домбырасын қолына ап,
Безенте қақсын пернесін,
Аршындап құлаш сермесін,
Ғасем Лахутиға
- 0
- 0
Бахытты ел бас қосқанын етіп өлең,
Лахути, парсыша сен жаздың сәлем.
Елжіреп дауысыңа шын жүрегім
Қазақша мен де саған жауап берем.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
×
- Сократ
- Үнді даналығы
- Мишель де Монтень
- Сайын Назарбекұлы
Барлық авторлар