Қашаған мен Аралбай
- 0
- 0
Баласы өліп, бал қызығы оралмай,
Құяңы ұстап жайлауына бара алмай,
Айрақтыда аласа үйдің ішінде,
Жатыр еді қам көңілді Аралбай.
Баласы өліп, бал қызығы оралмай,
Құяңы ұстап жайлауына бара алмай,
Айрақтыда аласа үйдің ішінде,
Жатыр еді қам көңілді Аралбай.
Шұрқырап кеп тоқпақ жалды бір асау,
Бұғалықты сүйретсе.
Бұрқырап кеп көк шалғынға құласа-ау,
Қарғып мініп жылқышы,
Мейлі сана наданға,
Мейлі теңе жаманына одан да.
Туған күн де, өлген күнде біреу-ақ,
Адамда.
Мен
Бұл өлең аз болсада нор крч жаттауға оңаи