Абыл мен Балдай қыз
- 0
- 0
Басын иген бай, батыр, ақымағың,
Маңғыстау ақиығы – ақын Абыл.
Айтыста жеңiлiптi Балдай қыздан, -
Бұлбұлынан далалық сахнаның.
Жыр оқимын тасыңнан...
О, Маңғыстау, жасырған,Құпияң мол неткен бұл?
Жыр оқимын тасыңнан,
Қына басқан көктеңбел.
Өткен өмiр айқаста,
Iстеп кеткен дегенiн.
Қой таста да, ай таста,
Таңбасы бар жебенiң.
Мәңгiлiк боп ұраны,
Жоғалмастан нұр әрi.
Мавзолейлер, мазарлар,
Айдалада тұр әлi.
Небiр тарих жатыр-ау,
Сынып, мұрты кертiлiп.
Жетi жұрт кеп, япырау,
Кеткен дейдi жетi жұрт.
Тұлғасына тұнған әр,
Сұрақ қоям шыңдарға.
Мына қорым кiм болар,
Сақтар әлде,
Оғыздар ма,
Ғұндар ма?
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Немереме өсиет
- 0
- 0
Алдыңда жар, бар үңгір,
Жұтар, мейлің темірсің.
Өзге тілдің бәрін біл,
Өз тіліңмен өмір сүр.
Ұрыспа, маған
- 0
- 0
Жастық деген:
Ай мұңдасы әм сырласы екен ғой,
Той жиынның ән-жыр басы екен ғой.
Иран бақтың бұлбұл сазы екен ғой,
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Санду
Әдемі сөз -
Нұрбақыт
Күшті өлең -
никита
кушти
Бозторғай
керемет екен !
тамаша ! Өте жақсы !