Өлең, жыр, ақындар

Бұл өмірде бар-жоғыіды білместен

  • 28.05.2021
  • 0
  • 0
  • 646
Бұл өмірде бар-жоғыіды білместен,
күндерім-ай, қызыл-жасыл гүл кешкен,
шекесінен шертіп қойып шіріктің,
арулармен ат үстінде тілдескен.
Қойыныңнан құтылмастай нұр мынау,
таңды таңға ұластырып жүрдік-ау,
Алқымынан алдық қанша тағдырдың,
тақымына салдық қанша қылбұрау!
Әні кетті, сәні кетті, бәрі өтті,—
Тағдыр енді салды өзіме әлекті.
Әл бермеді, әлде мені тұқыртқан
қайтсем екен бұл атаңа нәлетті!
Өзі де бір өңмендеген өлермен,
қарақұстай қалмай ұшып төбеңнен,
жегенің де желім болып кейде бір,
күте қояр көмегің де жоқ елден.
Құшағымнан қуып шыққан бар нұрды,
қайтсем екен бұл қарабет тағдырды,
дарындас та дарынсызға ілесіп,
қарындас та көңілімді қалдырды.
Алауыз ғып айналаны, алқапты,
ара түсер ағайынды ант атты,
Кешер едім — қылығы өтіп барады,
оққа кеуде төсер едім — жан тәтті!
Ұшып кетті қолдан қарға —
кімге айтам,—
ой қағатын орманнан да құр қайтам.
Бір бастырмай қойды ілгері, амал не,
көптен бері мойнын бері бұрмай таң.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қызықтырып бара ма

  • 0
  • 0

Қызықтырып бара ма,
Қыза-қыза енді өмір,
Сыймай жүр-ау қалаға
Қырға құмар өр көңіл,

Толық

Айдын көлім

  • 0
  • 0

Айдын көлім,
не болады аяғы?
Әй, білмедім,—
тел шөгеріп еңсемді,

Толық

Саған айтам

  • 0
  • 0

Болды деп бала жастан жырға құмар,
жырдай ғып айтып отыр мұндағылар,
талай сөз тасқа басып шығарыпсың,
тәп-тәуір ұйқасы бар, ырғағы бар.

Толық

Қарап көріңіз