Мәңгілікке орын алдың жыр бағынан

Қалайша шабытымды жасырайын,
Қаламым мен қағазға асығайын.
Жүректің түпкірінде жалындаған,
Сөздермен жыр боп мен де шашылайын.

Дәл сендей аңсадым-ау алақанын,
Әкенің айтқанын көп "балапаным".
Тәңір сені тұрғанмен қанша сынап,
Ең мықтысы сен болдың байқағаным.

Ақын аға, қаламым сен деп ұшталды,
Тақырыпқа өз есімің тұсталды.
Мұқағали жырлары жақын болып,
Әр өлеңнен жүрегімде із қалды.

"Қара өлеңің" сыйлайды шабыт маған,
Бір өзіңе арнау жаздым шумақтаған.
Әттең-ай болғаныңда бұл өмірде,
Дауыстап оқушы едім қарап саған.

Өлеңдерін тебіренте жырлатқан,
Жырларың бар халқыңменен сырласқан.
Үш бақытты түйдіріп саналыға,
Мәңгілікке орын алдың жыр бағынан.

Менің дағы жүрегіме жақын сөз,
Ақын аға, өзің айтқан асыл сөз.
Ізіңменен артыңнан мен келемін,
Сенің басқан жолдарыңа салып көз.

---