Өлең, жыр, ақындар

Арман – қыз

  • 19.07.2021
  • 0
  • 0
  • 1292
Көңілімнен көкжиекке Күн қашып,
Неге мені бара жатыр мұң басып?
Қанша қызбен жүрдім бірге сырласып,
Біреуіне бола алмадым шын ғашық.
Жанарымнан тамып түсіп тамшы – мұң,
Неге сонша өзімді-өзім жаншыдым?
Қылығы да, тұнығы да балшырын
Əнші қызға айта алмадым жан сырын.
«Осы болар ақ періштем» – деуменен
Қанша қызға жыр ұшырдым кеудеден?..
Түн ішінде түсіме енген бейнемен
Қол ұстасып келе жаттым кейде Мен...
«Жалмауыздай жайын ауыз, кең көмей
көкжиекке Күнім ерте енбегей», –
деп жүргенде жүрегімді желбегей
жаралады қанша сұлу, емдемей?..
Көкірегіме көнбіс төзім мекендеп
Шықсам дедім шырқау шыңға төте өрлеп.
Төлеген боп Жайыққа да жол шектім
Жібегімнің жүрегіне жетем деп...
Қанша қыздың жанарында мөлдіреп
Үміт қолын созды маған сол Жібек...
Аңғал басым қаншама рет алдандым
Айдыныма аққу құсым қонды деп...
Көңілімнің қайнарына қанықпай
Қанша кыздар кете барды мені ұқпай.
Арман болған ақ Періштем, амал не,
Əлі күнге келе жатыр жолықпай.
Бір жалт етіп сынығындай сəуленің
Кетсе де өтіп жасыл, жасын Дəуренім,
Мынау жұмыр Жер бетінен, Арман – қыз
Əлі күнге сені іздеумен əуремін!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сенсiз менiң өмiрiм өлең бе едi

  • 0
  • 0

Сенсiз менiң өмiрiм өлең бе едi,
Жаңармалы тiрлiкте, көнермелi?
Көңiл шiркiн сен жаққа елеңдеулi
Қоңыр мiнез қозыдай көгендегi.

Толық

Өлсем – елеспін

  • 0
  • 0

Өлсем – елеспін,
Көмсең – дөңеспін.
Келсем, неге өлдім?
Өнсем, неге өштім?

Толық

Ең кемінде екі Исраил бар менде

  • 0
  • 0

Ең кемінде екі Исраил бар менде.
Ат басындай жүрегіме тар кеуде.
Тəй-тəй басып жүргеніммен бөбектей,
Əй-шайласып қалам кейде жармен де.

Толық

Қарап көріңіз