Мен неге қайғылымын, қайғылымын?

Мен неге қайғылымын, қайғылымын?
Жақпай жүр Жаратқанға қай қылығым?
Кең етек шекпен емес, кебін киіп
Келмеске кеткені ме айбын-үнім?
Жайымды кім бар, кім жоқ түсінетін?
Көрместей не істеп ем кісі бетін?
Қашанғы жасырынбақ ойнап жатпақ
Аузымның кіріп алып ішіне Тіл?
Таба алмай өз тілімді өз ділімнен
Берекем безерленіп безді кімнен?
Құлдайын құлақкесті үнім шықпас,
Шалсаң да кеңірдектен кездігіңмен!
Қай құлақ тыңдап жатыр Мылқау мұңын,
Саязбын,
Саржамбаспын,
Сырқаулымын.
Толымы Толағайдай ұл тумаса,
Қопарып, қозғай қойсын бұл тауды кім?
Үркекпін,
Үргедекпін,
Үрейлімін,
Тартамын таразыға бір ойды мың.
Ұға алмай қамсыз, мұңсыз хал-жайымды
Маңдайын көкжиекке тірейді Күн...
Төркінім, төрім, жерім жатқа дайын,
Жанына жата кетем жаппадайын.
Алакөз ағайынның арасына
Құятын əзір-мəзір отқа майым.
Талайсыз тағдырым бар тəңір атқан,
Жан-жаққа жай түскендей жамыратқан.
Шаң-тозаң бұрқырайды,
Түтін емес,
Шалқайған шаңқай түсте Шаңырақтан...

---