Ойтолғау

Көргенің көрге енгенше сəттік қана,
Асықпа, масықпа да, аптықпа да.
Тағдырдың тəлкегіне тап келгенде,
Қай пақыр, қай пендеден таптық пана?
Тəубесін талақ етіп тасқанда кім,
Алам деп əуре болар аспандағын.
Молаңа күңіреніп енсең-дағы,
Қораңа қайтып кірмес қашқан бағың.
Жəдігөй, жазатайым жалғанда бұл
Жаңылып, кімге керек алданғаның?
Тапқаным, татқаным деп талшық етер
Келгендер өлгендердің қалған дəмін.
Ажалдан адам қашып құтыла ма? –
Еткейсің ебі келсе шүкірана.
Ғұмырын ұзартатын адамзаттың
Пейіштің періштесі – бүкіл ана!
Шығатын тұңғиығын жарып түннің
Қадірін кім біліпті жарық күннің.
Үйіңе шақырылмай келген қонақ
Тұрады есігіңді қағып бір күн...
Қадірін бұл жалғанның жаңа ұққандай
Жүрерсің қызығына қанып-қанбай.
Жатарсың дем шығарда жанталасып
Байқаусыз торға түскен балықтардай.
Жаратқан пендесіне дамыл берер,
Ғайыпты сен көрмеген жаның көрер.
Тіршілік ұясына дəн салғандай,
Тірілер қара жерге тəніңді егер...

---