Қабіріңді, ана, қар басып қалды

Қабіріңді, ана, қар басып қалды,
Қар басып қалды – əппақ қар.
Өлім мен Өмір арбасып мəңгі,
Алдыңнан шығар соқпақтар...
Мамығыменен, мақпалыменен
Жапқаныменен қалың қар,
Балауса гүлдей бақта бүрлеген
Көкте ұшып жүрген жаның бар.
Ұшып жүр жаның...
Қауырсының ба
Қалқыған мынау ұлпа қар?
Тағдыры жазса,
Тəңір шыңы да
Қамқа емес, ұлпа қымтанар...
Ұшып жүр жаның періштелермен
Алты қат аспан жақта анау.
Кещелер кейбір келіспегенмен,
Кеңістікте бір гəп бар-ау...
Бұлбұлдың естіп жұмақтағы əнін,
Елесің түске енгенде –
Жападан-жалғыз жылап қаламын,
Жамылып түнді шерменде.
...Өлім мен Өмір арбасып мəңгі
Сені алып кетті қиырға.
Қабіріңді, ана, қар басып қалды,
Қар басып қалды биыл да...

---