Жезөкше

Отқа барған қатындай
Өзі екенсің кезбенің.
Түнгі сайтан отындай
Ойнақшиды көздерің.
Өзегіңді өртеп түн,
Өле жаздап тұр төсің.
Тұла бойын еркектің
Тұра қалып тінтесің.
Жаны қандай екен деп
Жай тастағың келе ме?
Бабы қандай екен деп
Байқастағың келе ме?
Қалталыны жыландай
Арбайсың-ау, арбайсың!
Алқалыны сығандай
Алдайсың-ау, алдайсың!
Тықылдатып өкшеңді
Тынбайсың-ау, тынбайсың.
Мықыныңды, бөксеңді
Бұлдайсың-ау, бұлдайсың!
«Ат аунаған жерінде, –
Дегендейін, – түк қалар».
Сайқалдығың, кемінде
Жүз есекке жүк болар!
Талма түннен базарың
Таң атқанша тарқамай,
Азып қапты-ау ажарың
Ауыздағы малтадай.
Езіп ішкен сынаптай
Еріккеннің емісің.
Жұмыр дүние жұмақтай
Жұтынып тұр сен үшін!
Жүрген жерің той-думан,
Шақырмасын, шақырсын.
...Тағы кімнің қойнынан
Шығып келе жатырсың?

---