Өлең, жыр, ақындар

Жер – мекенім болғанда, көк – тұрағым

  • 22.07.2021
  • 0
  • 0
  • 287
Жер – мекенім болғанда, көк – тұрағым,
Денем дімкес,
Дегбірсіз дертті жаным.
Айқұлағы қабырдың – аруақ туы,
Ту астында туыс бар..,
Keп тұрамын.
Түңгі Елеспін,
Тілім жоқ,
Үндемеспін.
Аспандамын,
Мұңлықпын,
Мұңда емеспін.
Жерден безіп, көкке ұшып кетті екен деп
Енді мені жатпайды күндеп ешкім!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тiрi екенсiң ғой

  • 0
  • 0

Тiрi екенсiң ғой,
Жүр екенсiң ғой дiн аман.
Төсiнен таудың төскейге таман құлаған
тосыннан қалай тосқауыл тапсын бұлақ – əн?!

Толық

Сен ауырды дегенде...

  • 0
  • 0

Ауырма, беу бейкүнə құсым менің,
Беймезгіл бозармасын түсің де өңің.
Далада көктем, жаз тұр сені күтіп,
Пердесін терезеңнің түсірмегін.

Толық

Күз...Қоштасу

  • 0
  • 0

Жаз бойына жапырақ жанып бiткен тəрiздi,
Өзегiнен өмiр – сөл ағып бiткен тəрiздi.
Қу ағашта қу бұтақ құлазыған көңiлдей
Қыс келуiн тезiрек талып күткен тəрiздi.

Толық

Қарап көріңіз