Өлең, жыр, ақындар

Күдік

  • 23.07.2021
  • 0
  • 0
  • 483
Қызығы бұл дүниенің қалмағандай,
Көңілді мұң қамайды əлдеқандай...
Атып сап ұясына қонған Күнді,
Əлдекім қанжығасын қандағандай.
Қара бұлт лездемде қанға айналып,
Көкжиек көзден ұшты шалғайланып.
Түн жайлап мынау дүйім дүниені,
Шынымен қалар ма екен жанбай жарық?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Босаға

  • 0
  • 0

Мен жыласам,
Қуанып досым күлер.
Жан таппадым көңілдің хошын білер.
«Үндеместе жатыр, – деп, – үйдей пəле»

Толық

Жас қарағай

  • 0
  • 0

Қамыққан қара күзде, жас қарағай,
(Қалып ең қайдан жалғыз қасқа бала-ай?..)
Қайыстай қатып қалған қара жерге
Тамады кірпігіңнен жас домалай.

Толық

Күрсіндірді мына күз

  • 0
  • 0

Күрсіндірді мына күз,
Желек көркін жел үптеп.
Желпілдейді құла дүз
Желмаяға еліктеп.

Толық

Қарап көріңіз