Өлең, жыр, ақындар

Көңіл

  • 28.07.2021
  • 0
  • 0
  • 459
Кей-кейде көңіл құйын ғой,
Үйіре ұйтқып соғатын
Толастамағы киын ғой
Жоғалтқан таппай тағатын.
Кей-кейде көңіл қара бұлт
Тұтаса көкте үдерген.
Шуақтың өткен бәрі ұмыт,
Қара аспан төніп түнерген.
Кей-кейде көңіл найзағай,
Жарқылдап оттың ұшқыны,
Жасаулы жарақ найзадай,
Өтердей түйреп ұсқыны.
Кей-кейде көңіл шуақ күн,
Тоғысқан торғын көктегі
Нұрына балқып шуақтың
Жан гүлдеп, өсіп көктеді.
Кейіме, достым, көңілге,
Құбылған күйкі күй деме.
Толғанып жатқан өмірде
Тосырқау тұрсын күй неге!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әнім сен

  • 0
  • 0

Талдым бойдан тағат кетті
Табындырдың қалқам өзің,
Жан жүрегімді алау етті
Жаудыраған қара көзің.

Толық

Мамам бәрін біледі

  • 0
  • 0

Келген еді Әсемнің
Қонаққа қырдан әжесі.
Құрақ ұшып, бәйек боп,
Сәбидің қалмай жүр есі.

Толық

Гүл екеш гүл де...

  • 0
  • 0

Айтайын несін!
Ойға алғаным өмірдің
Тек тұнығы еді, тереңі.
Шалқыған сәтін тауып бір

Толық

Қарап көріңіз