Өлең, жыр, ақындар

Көңіл

  • 28.07.2021
  • 0
  • 0
  • 361
Кей-кейде көңіл құйын ғой,
Үйіре ұйтқып соғатын
Толастамағы киын ғой
Жоғалтқан таппай тағатын.
Кей-кейде көңіл қара бұлт
Тұтаса көкте үдерген.
Шуақтың өткен бәрі ұмыт,
Қара аспан төніп түнерген.
Кей-кейде көңіл найзағай,
Жарқылдап оттың ұшқыны,
Жасаулы жарақ найзадай,
Өтердей түйреп ұсқыны.
Кей-кейде көңіл шуақ күн,
Тоғысқан торғын көктегі
Нұрына балқып шуақтың
Жан гүлдеп, өсіп көктеді.
Кейіме, достым, көңілге,
Құбылған күйкі күй деме.
Толғанып жатқан өмірде
Тосырқау тұрсын күй неге!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күнім десем, күлімдейсің

  • 0
  • 0

Күнім десем, күлімдейсің,
Күн болудан қашпайсың.
Күн жарығы түссе әлемге,
Сен өзіңнен аспайсың...

Толық

Жеңеше

  • 0
  • 0

Қара қасың қиылған қалам дерсің
Таудан ескен таңертең самал желсің.
Қарағанның ұялтқан қара көзін
Мөлдіреген ақ жүзде қара меңсің.

Толық

Құдайы қонақ

  • 0
  • 0

Қарамай-ақ сергелдең, сейіліне,
Үңілмей-ақ оның іш пейіліне.
«Үйден ұзап шыққан соң мүсәпір» деп.
Жолаушыны бөлейді мейірімге.

Толық

Қарап көріңіз