Өлең, жыр, ақындар

Көңіл

  • 28.07.2021
  • 0
  • 0
  • 310
Кей-кейде көңіл құйын ғой,
Үйіре ұйтқып соғатын
Толастамағы киын ғой
Жоғалтқан таппай тағатын.
Кей-кейде көңіл қара бұлт
Тұтаса көкте үдерген.
Шуақтың өткен бәрі ұмыт,
Қара аспан төніп түнерген.
Кей-кейде көңіл найзағай,
Жарқылдап оттың ұшқыны,
Жасаулы жарақ найзадай,
Өтердей түйреп ұсқыны.
Кей-кейде көңіл шуақ күн,
Тоғысқан торғын көктегі
Нұрына балқып шуақтың
Жан гүлдеп, өсіп көктеді.
Кейіме, достым, көңілге,
Құбылған күйкі күй деме.
Толғанып жатқан өмірде
Тосырқау тұрсын күй неге!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шынар

  • 0
  • 0

Қына да жоқ бетінде жалтыр жартас
Тұр басында қасқайып жалғыз шынар.
Жан сезім жоқ ол баурап тартып алмас
«Үні шықпас жалғыздың»... – жалған шығар.

Толық

Қарақұм

  • 0
  • 0

Тарихтың шежіресі, дара үні,
Төгілген ана зары, бала мұңы,
Куәсі тарыққанның талай ғасыр
Армысыз, Түркменнің Қарақұмы!

Толық

Сілкінші

  • 0
  • 0

Аяушы ем, білдірмеуші ем,
Жырға мұң шаққанында,
Қандым деп бұл өмірдің
Ашылмас ақ боран, ақпанында.

Толық

Қарап көріңіз