Көңіл

Қайран көңіл, жайраң көңіл марқасқа,
Бүгін салған әнің басқа, жыр басқа.
Алаңдайсың, алаулайсың орнықпай,
Толып жатқан тұрлаусыздық жүр баста.
Бүгініне риза-хош күйің жоқ,
Ертеңінде шешілмеген түйін көп,
Толқығанда өзендейсің тасыған,
Қисынына келмей тұрған қиын көп.
Кейде толқып бір нүктеге қадалдың,
Кейбір сәтте кезіп кетеді жанар шың,
Алқындырып, алаулатқан жаныңды,
Бұл бұрқаққа төтеп қалай табарсың.
Бәрі орынды бәріне шат ажарың,
Жоқ бұрынғы аймағыңа назарың.
Кірбің қабақ, қытымыр жан тәрізді,
Баурап алған бар күйінді наза, мұң.
Күн райы — құбылмалы көңіл-ай,
Себебі мың, салдары ауыр небір жай...
Майдандасқан қайшылықтар тоғысын,
Дейміз қымбат, қимас, қызық өмір-ай.
Ал өмірді мүсіндейді пысықтар,
Құп алмасаң, арасынан ұшықтар.
Түз тағысын елестетіп кезіңе
Құлатады, құлайсың сен құшып жар.
Қира кезік, қырқыс адам қоғамы,
Сол алғашқы, өзгергені жоқ әлі.
Таласқанда асып түсіп жыртқыштан,
Өркениет аты ғана жоғары.
Күрес атап, құптап мұны заң дейміз,
Өркендетер тек осы деп қам жейміз.
Мұңсыз қараң мынау ғалам деп және
Мәңгі өмір оты осы нан дейміз.
Бұдан кейін ұрынбайша әр неге,
Көңіліңді құбылдырмай көр кәне.
Сор қайнаған, шер жайлаған бойыңды
О, ағайын, болмай көрші шермене.
Мақсатсыз өмір қызықсыз,
Жетелер жігер күйреген
Адамдар-ай біз де қызықпыз,
Бұзылды дейміз күй неден.
Қанағат ауып, көшкендей,
Тойымсыздар тек қалыпты.
Обырлық тегін ескермей,
Жетелеп жүрген нарықты.
Мансұқ еді бір кез саудагер,
Елді енді жайлап алыпты.
Періштең болыпты-ау демер,
Сүліктей сорған халықты.
Обыр бар жерде мақсат жоқ.
Әрекет мәнсіз, қызықсыз.
Жұлып та, алып қашқан топ.
Үдеген қылмыс, құрықсыз.
Нашаға берген күліп жүз,
Түсер ме тауып түзік із,
Үмітсіз шайтан десе де,
Жегуге жігер құлықсыз.
Әрекет қамы — күнкөріс,
Идеал деген күйреген.
Ақша боп арман биігі
Күйіне көп жан билеген.

---