Өлең, жыр, ақындар

Жазғы таң

  • 12.08.2021
  • 0
  • 0
  • 1848
Қараңғылық серпіліп,
Бозамық боп атар таң,
Бірен-саран адақтап,
Қалды жымың жұлдыздан.
Түрлене түнге қош айтып,
Күлімдеп толқып тұр Шолпан.
Жерге түскен бу мен шық,
Көтеріліп көкке ұшқан...
Бозарған енді сарғайды,
Айырғысыз боп алтыннан.
Келде құстар оянып,
Қосылысып салды ән.
Бозторғай шырлап аспанда,
Тауықтар да шақырған.
Өріске кетіп барады,
Сиыр, қойлар неше сан.
Шыққа тойған шөптердің,
Құлпыруы орасан.
Күндіз алыс әр нәрсе,
Көз алдыңда санасаң,
Дүниенің жұмағы,
Таңертең тұрып қарасаң

1920



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мүслима

  • 0
  • 0

Есіңде ғой, қазақта әйел күң де,
Бәсі келсе сататын малмен бірде
Сол күңдіктің ішінен көзіңді ашып,
Съезге ермен тең болып келдің бірге.

Толық

Ленин жолы

  • 0
  • 0

Адам!
Сен тарихыңның өн бойында,
Атқардың таңқаларлық талай істі.
Тек қана, жалғыз арман жүрді ойыңда,

Толық

Мәлипаға

  • 0
  • 0

Болғанмен ұл да адам, қыз да адам,
Қай қазақ, деп санайды қызды балам.
Ұл туса, «ат ұстар» деп, қыз —«қырық жеті»,
Әкесі қуанады, деп — «мал алам».

Толық

Қарап көріңіз