Өлең, жыр, ақындар

Зұлиха

  • 05.09.2021
  • 0
  • 0
  • 454
Төгемін деп толқын жұпар,
Алқына алған демдеріңе,
Азап шегіп, болып іңкәр,
Жүз гүл солды шөлмегінде.
Саусағыңдай бүгіп тұрған,
Құтыдағы әтір үшін,
Сансыз ғашық болып құрбан,
Сансыз боздақ тартты қысым.
Өмірлері тұрған гүлдеп,
Нелер сабаз толықсып бір,—
Бұлбұл үнін жұтамын деп,
Дәмеленді талықсып құр.
Жоқ, жылама, той жасармыз,
Біз солардың жан-зарынан.
Қырылды ғой жандар сансыз
Ақсақ Темір қанжарынан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аруақтың сәлемі

  • 0
  • 0

Мұнарада, құм жарда,
Аруағы тұр серінің.
Желкеңді көріп қалғанда,
Жаңғыртады өр үнін.

Толық

Ақын-жазушылар қайда, байқалмаған?..

  • 0
  • 0

Ақын-жазушылар қайда, байқалмаған?
Жоқ енді ондай пенделер де.
Қобызшы қайда,
Өзін ерекше бір өзгеше жандай санаған?

Толық

Бірігу

  • 0
  • 0

Сенсің бе осындағы менің жарығым?
Сенің тұлғаң ба, әлде сенің қолың ба?
Аяусыз толып мұң-қайғыға,
Айырылысу соншалықты суытты!

Толық

Қарап көріңіз