Өлең, жыр, ақындар

Зұлиха

  • 05.09.2021
  • 0
  • 0
  • 427
Төгемін деп толқын жұпар,
Алқына алған демдеріңе,
Азап шегіп, болып іңкәр,
Жүз гүл солды шөлмегінде.
Саусағыңдай бүгіп тұрған,
Құтыдағы әтір үшін,
Сансыз ғашық болып құрбан,
Сансыз боздақ тартты қысым.
Өмірлері тұрған гүлдеп,
Нелер сабаз толықсып бір,—
Бұлбұл үнін жұтамын деп,
Дәмеленді талықсып құр.
Жоқ, жылама, той жасармыз,
Біз солардың жан-зарынан.
Қырылды ғой жандар сансыз
Ақсақ Темір қанжарынан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Адамгершіліктің шекарасы

  • 0
  • 0

Адамгершіліктің шекарасы
Ерте-ерте заманда
Қыдыр ата
Мықты қолымен

Толық

Арфист. Мұң-қайғы

  • 0
  • 0

Жалғыз жанның жұлдызы да өзгеше жарық жанар.
Бар жандар да өмірді жақсы көрері хақ,
Жамандармен жақындасу кімге керек?
Бар ауыр азапты маған қалдырыңдар.

Толық

Фридерике Брион ханымға

  • 0
  • 0

Оянғын, шығыстың ақ таңы!
Сенің жарық күндей жарқырап,
Қадала қарағаның,
Түннің көлеңкесін таратқандай.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар