Өлең, жыр, ақындар

Зұлиха

  • 05.09.2021
  • 0
  • 0
  • 436
Төгемін деп толқын жұпар,
Алқына алған демдеріңе,
Азап шегіп, болып іңкәр,
Жүз гүл солды шөлмегінде.
Саусағыңдай бүгіп тұрған,
Құтыдағы әтір үшін,
Сансыз ғашық болып құрбан,
Сансыз боздақ тартты қысым.
Өмірлері тұрған гүлдеп,
Нелер сабаз толықсып бір,—
Бұлбұл үнін жұтамын деп,
Дәмеленді талықсып құр.
Жоқ, жылама, той жасармыз,
Біз солардың жан-зарынан.
Қырылды ғой жандар сансыз
Ақсақ Темір қанжарынан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Таң сәулесінің нұрлы шапағаты...

  • 0
  • 0

Сөзбен жеткізе алмайтын,
Аспандап биіктенген, тамаша бір көріністі,
Қараңғылықты жоқ қылып, мүлдем атаусыз қалдырып,
Мәңгілік көңіліңнің қалауымен дос болар

Толық

Қоштасу

  • 0
  • 0

Жаутаңдадым үнсіз тек,
Кенет тілім күрмеліп,
Айрылысу — қандай қасірет,
Жан едім ғой мен берік!

Толық

Күтпеген көктем

  • 0
  • 0

Туды ма, расымен,
Жарқырап шуақ күн?
Жайнады жасыл кең
Аясы гүл бақтың.

Толық

Қарап көріңіз