Өлең, жыр, ақындар

Қарашадағы өлең

  • 06.09.2021
  • 0
  • 0
  • 360
Садағыңның оғын, – ақ шаштыға қаратпағын,
Күннің бағытын жылжытып,
Көлеңкелеп жауып көк аспанның жарығын,
Бірінші қарды бізге сыйлаған.
Сиқырлы садақ оғымен
Нәзік жүректерді жаралаған,
Әншіге бала мәз болып,
Мақтанышпен еске алар!
Қараңғы түнді,
Қыстың аяздарын да
Жылытып ол,
Сүйкімді ару қыздар мен
Нағыз достарды бізге сыйлаған.
Мәңгілік күліп қарап біздерге,
Жарық беріп, жанып тұратын,
Бірде туып, бірде бататын,
Жұлдыздарға оны теңейік.

1783



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тамаша түн

  • 0
  • 0

Сүйіктіме жылы ұя.
Хұжырамнан кеттім мен.
Қалың орман кең сая,—
Жай басып, соған жеттім мен.

Толық

Түс емес, өңім...

  • 0
  • 0

Бәрі де болды. Бәрі анық:
Ерніңнен алау таралып,
Үңілдің ұзақ қадалып
Қолдарың тиді мамықтай,

Толық

Құрыған діңке

  • 0
  • 0

Еңіреймін өксіп, егілем,
Көз жастан мауқым басылмай;
Ләззат-ау, қайтем сені мен —
Өтем бе көңіл ашылмай?

Толық

Қарап көріңіз