Жылаудан жұбаныш
- 0
- 0
Соншама неге мұңайдың?
Жүр ғой жұрт көңілді;
Жылаған, досым, түрің бар,
Көзіңнен көрінді.
Қарашадағы өлең
Садағыңның оғын, – ақ шаштыға қаратпағын,Күннің бағытын жылжытып,
Көлеңкелеп жауып көк аспанның жарығын,
Бірінші қарды бізге сыйлаған.
Сиқырлы садақ оғымен
Нәзік жүректерді жаралаған,
Әншіге бала мәз болып,
Мақтанышпен еске алар!
Қараңғы түнді,
Қыстың аяздарын да
Жылытып ол,
Сүйкімді ару қыздар мен
Нағыз достарды бізге сыйлаған.
Мәңгілік күліп қарап біздерге,
Жарық беріп, жанып тұратын,
Бірде туып, бірде бататын,
Жұлдыздарға оны теңейік.
1783
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Таң сәулесінің нұрлы шапағаты...
- 0
- 0
Сөзбен жеткізе алмайтын,
Аспандап биіктенген, тамаша бір көріністі,
Қараңғылықты жоқ қылып, мүлдем атаусыз қалдырып,
Мәңгілік көңіліңнің қалауымен дос болар
Мұңға бату
- 0
- 0
Па, шіркін!
Маған соншалықты жүк артардай,
Жүрегім саған не болған?
Менің ғұмыр сүрген жанұям,
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
айдана
тамаша -
Ислам жирный
Жақсы өлең -
Аружан
Кішігірім болама көп қой -
Сайрамбай Каусар Асхатқызы
Жоқ
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі