Өлең, жыр, ақындар

Рақат азап

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 407
(1814)

Күндейді Жұртқа тіс жарма
Білсін тек дана сырыңды.
Өлімге ғана құштарға
Арнаймын мадақ жырымды.
Ләззатты күңгірт ымыртта
Нәресте бітер кезінде,
Маздаған майшам жым-жыртта
Ұққандай болдым өзім де:
Зұлмат түн құлы емессің!
Арманың шалғай алыста:
Дүниеде мынау көмескі
Асықсың ару ғарышқа.
Бел бекіп. қатар қанатың,
Сапарың сара сарнаған,
Отың да дайын жанатын,
Өлер шақ осы, пәруанам.
Өлімнен өмір басталған:
Ұғынбай соның жетесін,
Дүниеге мынау тас-талқан
Мейман боп, тұнжыр өтесің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Адамгершіліктің шекарасы

  • 0
  • 0

Адамгершіліктің шекарасы
Ерте-ерте заманда
Қыдыр ата
Мықты қолымен

Толық

Бүгінімде – өткендерім

  • 0
  • 0

Бау-бақша таң шуағымен
Раушан гүлдері нұрланып,
Тұр бірлесе гүлдеп жайқалып.
Әріректе – тып-тыныш ұйқыда жатыр,

Толық

Күтпеген көктем

  • 0
  • 0

Туды ма, расымен,
Жарқырап шуақ күн?
Жайнады жасыл кең
Аясы гүл бақтың.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер