Өлең, жыр, ақындар

Мойындау

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 359
(1815)

Жасырам деме жалынды
Өшер де, кетер дерегі.
Тал түсте жалын — сағымды
Түтіні-ақ ұстап береді.
Жасыра алмас шын ғашық,
Жүректе тұнған сезімді.
Жүзіңнен сұп-сұр, сұр қашып
Өрт буар екі көзіңді,
Өлеңді жасқау, тұмшалау —
Қасірет. Жүрек сөзі ол.
Іште — өрт.
Тілден шықса — алау.
Ақынның жаны, өзі ол.
Жансын,— деп ақын,— еңбегім.
Өлеңнен өрнек тоқиды.
Бәрібір: тер сен, терме мін.
Жарқылдап жырын оқиды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Март

  • 0
  • 0

Жауып тұр қар, жауып тұр,
Жайраңдайтын жаз қайда?
Жұпарын қырға жайып гүл,
Жұпарын қырға жайып гүл,

Толық

Парабаза

  • 0
  • 0

Тұрғанда бұрқап жыр жаның
Қиялға құл ең өзің де.
Білсем деп өмір сыр-мәнін,
Асықтың білім, сезімге.

Толық

Көңіл әлемі

  • 0
  • 0

Барлық жерде сендер,
Шашылыңдар көк аспанның төрінде,
Қасиетті адамдар тойдан кетіп,
Көтеріңдер өмірді, бұзып-жарып,

Толық

Қарап көріңіз