Өлең, жыр, ақындар

Мойындау

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 299
(1815)

Жасырам деме жалынды
Өшер де, кетер дерегі.
Тал түсте жалын — сағымды
Түтіні-ақ ұстап береді.
Жасыра алмас шын ғашық,
Жүректе тұнған сезімді.
Жүзіңнен сұп-сұр, сұр қашып
Өрт буар екі көзіңді,
Өлеңді жасқау, тұмшалау —
Қасірет. Жүрек сөзі ол.
Іште — өрт.
Тілден шықса — алау.
Ақынның жаны, өзі ол.
Жансын,— деп ақын,— еңбегім.
Өлеңнен өрнек тоқиды.
Бәрібір: тер сен, терме мін.
Жарқылдап жырын оқиды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кен қазына байлық ізденуші

  • 0
  • 0

Небір қарбаласты да,
Небір ауыртпашылығы мол азапты да,
Аз емес көп жыл,
Бір басымнан өткердім.

Толық

Алғы налыс сөз

  • 0
  • 0

Махаббаттай мұң сырым,
Қаламын ашпай булығар.
Жапырақ теріп мен жүрмін.
Жұбатып ойды, зілі бар.

Толық

Арфист. Мұң-қайғы

  • 0
  • 0

Жалғыз жанның жұлдызы да өзгеше жарық жанар.
Бар жандар да өмірді жақсы көрері хақ,
Жамандармен жақындасу кімге керек?
Бар ауыр азапты маған қалдырыңдар.

Толық

Қарап көріңіз