Өлең, жыр, ақындар

Мойындау

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 426
(1815)

Жасырам деме жалынды
Өшер де, кетер дерегі.
Тал түсте жалын — сағымды
Түтіні-ақ ұстап береді.
Жасыра алмас шын ғашық,
Жүректе тұнған сезімді.
Жүзіңнен сұп-сұр, сұр қашып
Өрт буар екі көзіңді,
Өлеңді жасқау, тұмшалау —
Қасірет. Жүрек сөзі ол.
Іште — өрт.
Тілден шықса — алау.
Ақынның жаны, өзі ол.
Жансын,— деп ақын,— еңбегім.
Өлеңнен өрнек тоқиды.
Бәрібір: тер сен, терме мін.
Жарқылдап жырын оқиды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бүгінімде – өткендерім

  • 0
  • 0

Бау-бақша таң шуағымен
Раушан гүлдері нұрланып,
Тұр бірлесе гүлдеп жайқалып.
Әріректе – тып-тыныш ұйқыда жатыр,

Толық

Ауысу

  • 0
  • 0

Ну орманда масайрап бір жаттым мен
Құшағымды сілке тастап аштым кең.
Ынтызар боп сұлу маған жабысты,
Күлді, әзілмен кетті ол қыз,— ауысты.

Толық

Қасірет

  • 0
  • 0

Іркілмесін ыстық жас,
Ләззәтпен қысқан кеудемді.
Құпия дерті сарқылмас,
Жаныма рахат дем берді.

Толық

Қарап көріңіз