Өлең, жыр, ақындар

Мойындау

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 454
(1815)

Жасырам деме жалынды
Өшер де, кетер дерегі.
Тал түсте жалын — сағымды
Түтіні-ақ ұстап береді.
Жасыра алмас шын ғашық,
Жүректе тұнған сезімді.
Жүзіңнен сұп-сұр, сұр қашып
Өрт буар екі көзіңді,
Өлеңді жасқау, тұмшалау —
Қасірет. Жүрек сөзі ол.
Іште — өрт.
Тілден шықса — алау.
Ақынның жаны, өзі ол.
Жансын,— деп ақын,— еңбегім.
Өлеңнен өрнек тоқиды.
Бәрібір: тер сен, терме мін.
Жарқылдап жырын оқиды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ильменау

  • 0
  • 0

Армысыңдар, бауыры құт көк белдер!
Балалық шақ, бал дәуренім өткен жер!
Баяғыдай жап-жасыл боп жайқала,
Құшағыңды ашшы маған айқара!

Толық

Игілікке тілектес жандарға

  • 0
  • 0

Ақындарда құпия сыр болмаған,
Ал, ұстамды ақындарды күндіз күні де
Шырақ жағып іздесең де таба алмассың;
Қара сөзбен айта алмағаныңды, –

Толық

Март

  • 0
  • 0

Жауып тұр қар, жауып тұр,
Жайраңдайтын жаз қайда?
Жұпарын қырға жайып гүл,
Жұпарын қырға жайып гүл,

Толық

Қарап көріңіз