Өлең, жыр, ақындар

Пәтуа

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 275
(1815)

Хафиздің шайырлық тұлғасы —
Саф кемел шындықтың шың басы,
Дегенмен, бағзыда жарықтық
Кетеді-ау жоқ жерде ауытқып,
Дұрыс қой айыра алғаның
Жыланның уынан бал дәмін;
Кіршіксіз, күнәсіз ләззатты
Тайсалмай, құмарта татқаның,
Ал мәңгі азабы бар затты
Тәрк етіп, қолыңмен қаққаның;
Игілік жолы — осы, шүбәсіз,—
Деп сорлы Әбусуд жазыпты;
Ол бұған болса да жазықты.
Кеш, құдай, байғұстың күнасын!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Рақат азап

  • 0
  • 0

Күндейді Жұртқа тіс жарма
Білсін тек дана сырыңды.
Өлімге ғана құштарға
Арнаймын мадақ жырымды.

Толық

Адамзат өрісі

  • 0
  • 0

Баяғыда, ерте заманда,
Әулие баба сұстанған
Сабырлы қолмен ғаламға,
Күркіреген бұлттардан,

Толық

EPIPHANJAS

  • 0
  • 0

Үш әулие король бірде жолықты,
Пұл төлемей, арақ, асқа молықты,
Арақ, асқа сен іш, мен іш болыпты,
Пұл төлемей, арақ, асқа молықты.

Толық

Қарап көріңіз