Жауған шығар

Жауған шығар Алтайға қырбақ деген,
Қараша бұл өмірге бізді ап келген.
Балаң ақын болуға жарамай жүр,
Шеше саған жаза алмай бір жақсы өлең.

Қайтқан құстар оқыса үздіге жыр,
Мазалаған шығар ой сізді небір.
Қауыншының қақ тілген қарбызындай,
Қақ бөлініп өтуде біздің өмір.

«Жаза алмайсың» деп мені күледі өлең,
Ай үндемес төбеме түнегенмен.
Сырқыраса аяғым өзіңді ойлап,
Шырт ұйқымнан солдатша түрегелем.

Жақсы көрдің несіне шексіз мені,
Барар едім бір сызық өткізбеді.
Ғафу ақын қолына түспей кеткен,
Сыйлар едім байлықты жеткізбеді.

Əлемдегі ең ғажап асыл əнсің,
Көз жасыңды балаңнан жасырарсың.
Қайтпас сапар əкемді алып кетіп,
От та жағып, отын да тасығансың.

Кім қарады сол кезде хал жайыңа?
Қырық жаста көндіктің сарғаюға.
Алты бала қолында бір-бір қалам,
Сызық салып бергенбіз маңдайыңа...

Төзе білдің салса да аспан бүлік,
Шетімізден оқуға аттандырып.
Ұзатылып алысқа кете бардық,
Жиегіне көзіңнің жас қалдырып.

Арғы бетте күн аяз.
Алаңдадым.
Күттім бүгін тағы таң ағарғанын.
Жалынамын аман сау жүріңізші,
Саған тағы жақсы өлең жаза алмадым....

---