Өлең, жыр, ақындар

Қом – қанас

  • 13.09.2021
  • 0
  • 0
  • 364
Ақ торғын, жасыл жәннәт, кең мекенім,
Жырыммен тал бесікше тербетемін.
Кезбесем шар тарапты білмес едім,
Тұнығы су біткеннің сенде екенін.

Қалайша сенде туып байқамадым?
Бітпейді-ау жазатын жыр, айтар әнім.
Құлдилап,қимай қайта өр жаққа аққан,
«Теріс аққан»өзеніңдей қайта оралдым.

Тасынан бұлт ұшырған текті мекен,
Сұлулық бір өзіңнен өтті ме екен?
Аралас қайың менен бал қарағай,
Қолымен періштелер екті ме екен?!

Тым еркін,мөлдірліктің шыңы бұлақ,
Қашады малта тасқа ұрылып ап.
Қия алмай алас ұрған жүрегімді,
Кеудемнен қала берді суырып ап!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сен келесің

  • 0
  • 0

Сансырайсың, құр босқа сенделесің,
Өткен күннің қумаймын енді елесін.
Ақбоз аттың жалынан жел естіріп,
Шығыс жақтан, бір күні сен келесің!

Толық

Көктемнің бұлттары

  • 0
  • 0

Бір жұтым суға, шөлдеген қан тамыр сынды,
Аспанды ары итерген, Хантәңір сынды.
Кім түсінеді, ей, бұлттар, жерге ынтық сенің,
Бір сәтке дамыл алмаған арпалысыңды?

Толық

Мен қандай күй кештім

  • 0
  • 0

Саған деген сезімді,
Бір жолата қырқуға бекідім де,
Тістеріме тісімді бастым қатты,
Жүздерімнен жосылып жасым ақты…

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар