Өлең, жыр, ақындар

Қом – қанас

  • 13.09.2021
  • 0
  • 0
  • 370
Ақ торғын, жасыл жәннәт, кең мекенім,
Жырыммен тал бесікше тербетемін.
Кезбесем шар тарапты білмес едім,
Тұнығы су біткеннің сенде екенін.

Қалайша сенде туып байқамадым?
Бітпейді-ау жазатын жыр, айтар әнім.
Құлдилап,қимай қайта өр жаққа аққан,
«Теріс аққан»өзеніңдей қайта оралдым.

Тасынан бұлт ұшырған текті мекен,
Сұлулық бір өзіңнен өтті ме екен?
Аралас қайың менен бал қарағай,
Қолымен періштелер екті ме екен?!

Тым еркін,мөлдірліктің шыңы бұлақ,
Қашады малта тасқа ұрылып ап.
Қия алмай алас ұрған жүрегімді,
Кеудемнен қала берді суырып ап!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өлең тау

  • 0
  • 0

Көп жоғалтқан жақсысын халықпыз деп,
Келместердің соңынан салыпты із деп.
Қайрат ақын бір күні кемсеңдеді,
Құрағаңнан айырылып қалыппыз деп.

Толық

Көктем

  • 0
  • 0

Көбелектер тіріліпті, ұшып жүр,
Кеткен көктем төркініне түсіп жүр.
Бұлықсимын бүршік жарар жас талдай,
Бақсыны жын, мені шабыт қысып жүр.

Толық

Төге салсын төбемізден күй құздар

  • 0
  • 0

Дауыстасам сырымды ашып алардай,
Сәл именіп сәлем бердім батылсыз.
Кеттім сонан қасыңызда қала алмай,
Ақ жауынға араластым шатырсыз.

Толық

Қарап көріңіз