Өлең, жыр, ақындар

Табыт-шырақ

  • 14.09.2021
  • 0
  • 0
  • 299
(Өрнек Құлекеевке)

Қараңғы қабырға ішінен беймезгіл тұтанған шырақ.
Пенделер демінен тербелген алауы –
жаныңның нұрына шарпылар.
Сол күні сен жалғыз мәңгілік сапарға шыққансың ұзақ,
Басқан әр ізіңе өткеннің бейнесі тартылар.
Қиял әлемін торлаған уақыт,
Азалы әуенмен бірлікте шарқ ұрар...
Дірілге ұласып... сол әуен жоғалған,
Жабыққан әлемнің құшағына көміліп.
Ал оған еліткен пенделер
бәрінен тоналған:
Қиялын – үнсіздік,
Өзегін – өксігі жеміріп.
Тек а-на-ау алыста (тым-тым алыста),
Балалық елесі асыр салады,
Біздер адасқан аппақ толқындарға шомылып.

2008 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түн қойнында түпсіз қиял шырағы

  • 0
  • 0

Түн қойнында түпсіз қиял шырағы,
Орманында адастырған ой мұнар.
Ессіз сәттің естелігі жылады,
Үскірігі үмітіңді тоңдырар.

Толық

Ең соңғы алау

  • 0
  • 0

Дарқан дала жамылып көлеңкені,
Кешкі шуақ шақырды жел еркені.
Қимастықпен қиылған қыз баладай,
Күн қия алмай барады кең өлкені.

Толық

Түн құшағында мүлгіген елес

  • 0
  • 0

Түн құшағында мүлгіген елес,
Қараша гүліндей солған.
Бірақ ол мен сүйген махаббат емес,
Қиялын кеңістік сорған...

Толық

Қарап көріңіз