Өлең, жыр, ақындар

Қоштасу

  • 13.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1084
Самарқау күздің бір түні,
Жан-жаққа шашқан ай нұрын.
Бәрінің кеткен сүлкіні,
Бейнесі бар қайғының.
Тұрмын іштей өкініп,
Бізден бақыт үріккендей.
Екеумізді екі үміт,
Жетелейді күш бермей.
Айдың нұры шашылған,
Түнгі аспанға қарадым.
Сен кеткенде қасымнан,
Жасқа толды жанарым.
Жалғыз қалып барамын,
Қарамадың сен елеп.
Сенсіз маған қарағым,
Мына өмір не керек.
Жалғыз тұрдым оңаша,
Ойлар қамап керемет:
«Күннің нұры болмаса,
Ай болғаны не керек?»

1997 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құлазу

  • 0
  • 0

Үнсіздік пен айқайдың арасындағы
Жалғыз аяқ соқпақ...– ұзыннан ұзаққа шұбалған.
Бейне, ашылмаған Қиял кітабының ішіне
Бір нәзік қол жасырып,

Толық

Қобыз үні

  • 0
  • 0

Ез тірлікке кететіндей есем дүр,
Көңілімде секең қағып секем жүр.
Екі кештің арасында, япыр-ау,
Есі кетіп еңіреген не екен бұл?

Толық

Иірім

  • 0
  • 0

Ақшамда
Өзен иіріміне ұзақ үңілсең,
Өзіңді сезінесің кісідей
Алыс ғасырларда өмір сүрген бізден.

Толық

Қарап көріңіз