Өлең, жыр, ақындар

Тау басындағы тас қыран

  • 14.09.2021
  • 0
  • 0
  • 360
Дауыл үріп қараспанның астынан,
Тығылады құз көзіне жас тұман.
Тұғырда бір тұрып қалған сияқты
Төніп қарап тау басынан тас қыран.
Жарқылдап қос жанарынан бір үміт,
Тас тырнағы тас тұлғаны тұр үгіп.
Найзағайдың оттарынан от алып,
Көк аспанға ұшатындай тіріліп.
Туған аспан күзетіп тау мекенін,
(Мекенінде сөз болып па жеке мұң).
Тау басында тас қыран тұр қасқиып,
Білмей, сезбей кәріліктің не екенін...
Бауырынан боялғандай тас қанға,
Қызыл түлкі уақытқа ұқсап қашқанда,
Ұшатындай боп тұрады көзіне
Таудың өзін бүріп алып аспанға.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Семесің ғой, өлесің ғой гүл атпай

  • 0
  • 0

Семесің ғой, өлесің ғой гүл атпай,
Тыным алсаң өлеңім.
Таң алдында лайланбаған бұлақтай,
Тұнып ақсам деп едім.

Толық

Еңкіш емес, емендей түзу едің

  • 0
  • 0

Еңкіш емес, емендей түзу едің,
Байқамадым, қонғанын жүзіңе мұң.
Құдіреттім-ау, бұл күнде өзің тұрмақ,
Басып кеткен тең келер ізіңе кім?!

Толық

Жер – жұмыртқа

  • 0
  • 0

Ойларым көп, тілмен қайтіп айта алам,
Айта алмасам, қайда барып жай табам?.
Ұлы Жер бір жұмыртқаға ұқсайды
Егіз тірі балапанды шайқаған.

Толық

Қарап көріңіз