Өлең, жыр, ақындар

Ағаш кескенде

  • 14.09.2021
  • 0
  • 0
  • 448
Көз алдымда түтін менен сол ұшқын,
Қасіретін еске салып соғыстың,
Кесті тірі аңыратып ағашты,
Кеңітуге жүретұғын жол үстін.
Жапырағынан жанбайды енді шамшырақ,
Жапырағына қарамаймын хал сұрап.
Ажал тауып жүзінен қол араның,
Ардагердей құлап жатыр қансырап.
Күрсінгендей мейірімге шөлдеп күн,
Тағдырына ортақтасып жер-көктің.
Жапырақтарын зар жылатып біреулер,
Қолыменен қиып жатыр жендеттің.
Жапырақ — қозы көгенделген желіге
Уақыттың жамыраған желіне.
Жолын біреу кеңейтем деп бір күні
Қиып шетке тастар ма екен мені де?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кеудеме сыйған сезім ағыны әрең

  • 0
  • 0

Кеудеме сыйған сезім ағыны әрең,
(Ағысты өтіп кетсе сағынар ем).
Ұмытып кеткен қара көздеріңе
Кездестім ойда жоқта тағы да мен...

Толық

Қаңтар айы... «жарасат» деп сізге гүл

  • 0
  • 0

Қаңтар айы... «жарасат» деп сізге гүл,
Ақын інім гүл сыйладың көшеде.
Күлімсіреп шыға келді күз көңіл,
Сәл ұмытып толғандығын нешеге.

Толық

Жаңғыру

  • 0
  • 0

Кешегіден өзгеше жарығырақ бұл ақ таң,
Кешегіден өзгеше үн шығады бұлақтан.
Шуылдайды балапан жапырақтарға жан бітіп,
Бәйтерекке айналып тұр жағада құрақ-тал.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер