Өлең, жыр, ақындар

Желдің де билігі жоқ

  • 25.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1653
Таң атады, сейіліп қараңғы да,
Күн келеді, көңілді алаң қыла.
Жапырақтар ұшады тал басынан,
Жаз көйлегі тағы да тоналды ма?
Түнгі үнсіздік жоғалып, серпіледі.
У-шу оны бір демде-ақ өлтіреді.
Ең соңғы жапырақтар үлгермеген
Қара суық ұрған соң тентіреді.
Қараша мұздатады кісі демін.
Желдің де билігі жоқ, түсінемін.
Қарайып, қапы қалған жапырақтың
Көрдім мен қарда қалып, үсігенін.
Желдің де билігі жоқ, түсінемін...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күлкімді ой ұрлап

  • 0
  • 0

Сағыныш күбірлер: «Бірдеңе, бірдеңе...»
Сүлесоқ қараймын үлде мен бүлдеге.
Күлкімді ой ұрлап кеткен-ді,
Күні жоқ не деймін шілдеге?

Толық

Таулы шаһар

  • 0
  • 0

Есітемін үлкен қала дуылын,
Кім біледі аңқауы кім, қуы кім?
Таулы шаһар - танымайтын үй сынды,
/Тау ішінде ит те өзге ұлыды./

Толық

Өз кеудеме өзім сймай таң, бесін...

  • 0
  • 0

Өз кеудеме өзім сыймай таң, бесін
Белгісіз ән жетелейді, нәркес үн.
Мен екеумін, екі жаққа тартады
Екі пиғыл, бір-ақ қорап, қайтесің.

Толық

Қарап көріңіз