Өлең, жыр, ақындар

Желдің де билігі жоқ

  • 25.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1856
Таң атады, сейіліп қараңғы да,
Күн келеді, көңілді алаң қыла.
Жапырақтар ұшады тал басынан,
Жаз көйлегі тағы да тоналды ма?
Түнгі үнсіздік жоғалып, серпіледі.
У-шу оны бір демде-ақ өлтіреді.
Ең соңғы жапырақтар үлгермеген
Қара суық ұрған соң тентіреді.
Қараша мұздатады кісі демін.
Желдің де билігі жоқ, түсінемін.
Қарайып, қапы қалған жапырақтың
Көрдім мен қарда қалып, үсігенін.
Желдің де билігі жоқ, түсінемін...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қайта-қайта нені жинай берем мен?

  • 0
  • 0

Қайта-қайта нені жинай берем мен?
Құстар анау жылы жаққа жөнелген.
Түсініксіз, кім келеді күбірлеп?
Үрей мені шақырады үңіл деп.

Толық

Қылдай қуаныштарым...

  • 0
  • 0

Сағаттар жылжып, көз ілеспеді.
Келгенді сәл-пәл бөгегім.
Тәттіден де бір жерімес пе еді,
Мынауың қалай демегін.

Толық

Бар бояуым...

  • 0
  • 0

Алатаудың етегін мекендедім,
Қаңтар туса еліме кетем дедім.
Құзар шыңға шығып-ап дауыстаса
Балапанды алып-ақ кетер ме едің?

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар