Өлең, жыр, ақындар

Желдің де билігі жоқ

  • 25.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1783
Таң атады, сейіліп қараңғы да,
Күн келеді, көңілді алаң қыла.
Жапырақтар ұшады тал басынан,
Жаз көйлегі тағы да тоналды ма?
Түнгі үнсіздік жоғалып, серпіледі.
У-шу оны бір демде-ақ өлтіреді.
Ең соңғы жапырақтар үлгермеген
Қара суық ұрған соң тентіреді.
Қараша мұздатады кісі демін.
Желдің де билігі жоқ, түсінемін.
Қарайып, қапы қалған жапырақтың
Көрдім мен қарда қалып, үсігенін.
Желдің де билігі жоқ, түсінемін...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сүйдім өмірді сыртынан

  • 0
  • 0

Күн тұман.
Сүйдім өмірді сыртынан.
Ішімнен өртеніп
Жүзімнен құлпырам.

Толық

Жылағанда жұбатқан Түн еді ...

  • 0
  • 0

Жылағанда жұбатқан түн еді.
Елжірегендей-ді жүрегі.
Анамдайын аймалап,
Менімен бірге жүдеді.

Толық

Күнәһар болар ма екенмін

  • 0
  • 0

Күнәһар болар ма екенмін
Қызуын сезбей күнгейдің?
Ниеті түзу бөтеннің
Жақынымын ба - білмеймін.

Толық

Қарап көріңіз