Өлең, жыр, ақындар

Ұзамайды осы менен неге мұң

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 351
Көңілімнің күн тұтылған кезі мың,
Әл үстінде жатты менің сезімім.
Қалай ғана ғұмыр кешем мен енді,
Санамды кеп соққылайды сезігім.
Сәл ысытқан...
Содан кейін тоңдырған,
Қайда жүрсің, сол бір жан?
Қайырылмай кете бардың.
Күтумен
Арманымның ақ қайыңын солдырғам.
Ұзамайды осы менен неге мұң?
Өмір!
Саған соншалықты не дедім?
Ұзақ түнге көз ілмедім, жыладым,
Білесің ғой себебін...
Желкен де аппақ, толқын да аппақ, жаға аппақ,
Арман деген – алыстағы абат бақ.
Сен жүрген жер, сен салған ән – бәрі де,
Тұрады әр кез жүрегімді шабақтап.
Бұл сағыныш жығады екен алыпты,
Жел де сәлем жолдауымнан жалықты.
Жаз түгілі күз де бітіп, құдай-ау,
Сезіміме сүңгі қатып қалып қалыпты.
Өмірімнің көркі едіңдер тек сендер,
Көңілімде құрбан болған көктемдер.
... Сезімімді жерлеп келдім кеше мен,
Көңіл айтып жатыр маған көк пен жер...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сынық қанат

  • 0
  • 0

Қорықпай көрінгеннің табасынан,
Тағдырдың ұстап алып жағасынан.
Мен саған арнағанмын өмірімді,
Сезімім асқан күні сабасынан.

Толық

Ортасында аралдың?

  • 0
  • 0

Мен сен үшін жаралдым,
Сен мен үшін жаралдың.
Неге қалдым енді мен,
Ортасында аралдың?

Толық

Жыр жазғым келеді

  • 0
  • 0

Көкте күн күлімдеп тұрғасын,
Болған соң жүректе жыр басым,
Тектінің көрген соң тұлғасын,
Жыр жазғым келеді!

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар