Өлең, жыр, ақындар

Арша

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 555
Құм мен тастың арасын жарып шыққан,
Айналайын дәл сендей жарықтықтан.
Бай да ұққан сырыңды, батыр да ұққан,
Ауру-сырқау, мүсәпір, ғаріп те ұққан.
Қыс пен жаздың құқына төзіп бірден,
Қара жердің қасиетін сезіп білген.
Алғаш рет мен сені құмнан емес,
Көк сандықтың ішінен кезіктіргем.
Иіскемей біз тегі жата алмаймыз,
Қолға ұстауға әжемнен бата алмаймыз.
Аршаның шырпыдайын бір талымен
Тісін шұқып жүретін әкем байғұс.
Біз сұрасақ: «Шырағым, әрі, – дейтін, –
Әркім ұстап кетеді нәрін, – дейтін. –
Қасиетті шөп, – дейтін, – білмейсіңдер,
Тіс пен ішке таптырмас дәрі», – дейтін.
Арша тұрған жерде еш шаң жүрмейді,
Соқсын жел, жауа берсін жаңбыр мейлі.
Оны иіскеп жүретін мал торланып,
Оны иіскеп жүретін жан гүлдейді.
Кеудесін тосады күн, тосады айға,
Малынып тұрғандай боп жоса қанға....
Рақымы адамға көп тигендер
Осылайша мәңгілік жасамай ма?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ертіс жағасындағы қала

  • 0
  • 0

Қадірін, қасиетін ұққан жастан,
Әр сөзі тіліп түсер мықты алмастан.
Армысың, аялы ел, саялы жер,
Бір кезде Абай басқан, Мұхтар басқан.

Толық

Ауыл өліп барады...

  • 0
  • 0

Ауыл, рас, өлмейді – малы болса,
Мал бағатын халықтың халі болса.
Сол малдың да қалмады сау-тамтығы,
Азаяды, құриды әлі қанша?!.

Толық

Арман Дүние

  • 0
  • 0

Арман Дүние,
Артар жүгің аз ба еді,
Айтатының өкпе ме еді – наз ба еді?
Айдыныңнан баяғыдай ұшатын,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер