Өлең, жыр, ақындар

Адамға – адам...

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1174
Қара нанды жеп жүруші ек қақ бөліп,
Адамға адам бара жатыр жат болып.
Қарның ашса қараспайды қайрылып,
Жаяу қалсаң бере алмайды ат-көлік.
Жүрген жері айқай-ұйқай дау болып,
Адамға адам бара жатыр жау болып,
Тәрік қылып ибалығын, иманын,
Арын сатып, абыройын сауда ғып.
Бір-біріне қарамайды кешіріп,
Адамға адам бара жатыр өшігіп.
Бірте-бірте амалымыз таусылып,
Бірте-бірте үмітіміз кесіліп...
Бірін-бірі жеп қоярдай жек көріп,
Адамға адам бара жатыр кектеніп.
Келте жіптей келмей қойған күрмеуге
Тірлігіміз қалғаны ма шектеліп?!
Жүруші едім құшағымды досқа ашып,
Адамға адам бара жатыр қастасып.
Қосыла сап,
Ертеңіне айрылар
Бір-біріне жаны ашымай қос ғашық!
Тектен-текке бүліндік те, есірдік,
Ұрық бітті...
Құрып бітті өсімдік.
Адамға адам айуан боп барады.
Адамға – адам...
Адамға – адам... не сұмдық!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Махаббатты болды дейсің кім біліп

  • 0
  • 0

Махаббатты болды дейсің кім біліп,
Бойды билеп бір қуаныш, бір күдік.
Талай-талай жанарлардан жас ағып,
Талай-талай кеуделерден тұнды үміт.

Толық

Сол бір қыршын жас үшін

  • 0
  • 0

Сенің бүгін несібеңді кем қылмас,
Қан майданнан
Қайтпай қойған өндір жас.
Сен – елімнің жығылмаған туысың,

Толық

Сортаңын әсте сүймеген самал сона жыл

  • 0
  • 0

Сортаңын әсте сүймеген самал сона жыл,
Тамағы талай құрғақсыған қара адыр.
Жалтаңы жайдақ жабағы жамбас дала бұл,
Далиып жатып жимаған жыртық балағын.

Толық

Қарап көріңіз