Өлең, жыр, ақындар

Қар жауғанда

  • 18.09.2021
  • 0
  • 0
  • 408
Қар жауғанда
Дархан дала жаңғырып,
Қара жердің тамырына қан жүріп,
Бұрқ-сарқ қайнап,
Алып қазан –
Ақ қазан
Дәл осылай қалатындай мәңгілік.
Қар жауғанда
Қайта қунап қара орман,
Ұйпа шашын ақ тарақпен таранған.
Қалғандайсың ақ шымылдық ішінде,
Әттең, дүние... бәрі өткінші, бәрі арман.
Бұрқырайды байтақ өлке қырмандай,
Күн жымиып,
Ай да мойын бұрғандай.
Қар жауғанда...
Қар жауғанда,
Аспан – Жер
Бір-бірімен құшақтасып тұрғандай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жүсіпбек

  • 0
  • 0

Қара халық құшағында ержеткен,
Қара сөздің ақ бесігін тербеткен.
Арпалысып,
һәм қарысып өтіпті,

Толық

Келе жатқан келешекке нық басып

  • 0
  • 0

Келе жатқан келешекке нық басып,
Жер бетінде Ерлерменен жұптасып.
Өміріме өлмес Рух әкелген –
Ей, Әйелдер!

Толық

Ұлытау

  • 0
  • 0

Өткен күннің өрнегін кім ұғыпты,
Суы – зәмзам,
Тасы – асыл,
Гүлі құтты.

Толық

Қарап көріңіз