Өлең, жыр, ақындар

Мойнымдағы орамалдың қызылын

  • 25.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1775
Жүрсе білмей жеңілдігін тұзының,
Сәл ұқпаған, сезе алмаған ызыңын.
Елемейді екем тіпті, обал-ай
Мойнымдағы орамалдың қызылын.
Сөз қадірі, қаймағыңды қалқиын.
Қара бұлтты іше-іше сарқыдым.
Сағынышым сартап етті сананы,
Сары түстің кім ұғады салқынын?
Көгілдір шу, көгіс аспан, көп қысым.
Қарамысың, ей, тұңғиық, көкпісің?
Жоққа айналдырып жібере ме көп түстер,
Жердің көзі тірі әулие жоқшысын?
Ала қайғы алмаса да ала мұң,
Тауан қайтты.Таусылардай амалым.
Кешір мені, ұмытылған еріксіз,
Жасыл күннің жазығы жоқ жамалы...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

1995 жыл

  • 0
  • 0

Жұрт ұйқыда,
Қалың ұйқы құшағы.
Сағат тық-тық,
өтіп болмас, үш әлі.

Толық

Туған жер

  • 0
  • 1

... Түнде түстен шықпадың, күндіз естен.
Жанымның күйігі едің.
Сенде туып, қуанып, мұңды кешкем,
Сен үшін сүйінемін.

Толық

Түннің көзі

  • 0
  • 0

Қала оттары әлдене деп жымыңдап,
Шегінеді терезеге үңілсем.
Жерге жұлдыз құлағандай -жыпырлап,
Түнді үнсіз бақылаймын -түңілсем.

Толық

Қарап көріңіз