Өлең, жыр, ақындар

Мойнымдағы орамалдың қызылын

  • 25.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1709
Жүрсе білмей жеңілдігін тұзының,
Сәл ұқпаған, сезе алмаған ызыңын.
Елемейді екем тіпті, обал-ай
Мойнымдағы орамалдың қызылын.
Сөз қадірі, қаймағыңды қалқиын.
Қара бұлтты іше-іше сарқыдым.
Сағынышым сартап етті сананы,
Сары түстің кім ұғады салқынын?
Көгілдір шу, көгіс аспан, көп қысым.
Қарамысың, ей, тұңғиық, көкпісің?
Жоққа айналдырып жібере ме көп түстер,
Жердің көзі тірі әулие жоқшысын?
Ала қайғы алмаса да ала мұң,
Тауан қайтты.Таусылардай амалым.
Кешір мені, ұмытылған еріксіз,
Жасыл күннің жазығы жоқ жамалы...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сені қайтіп ақтайды бала көңіл?

  • 0
  • 0

Сені қайтіп ақтайды бала көңіл?
Жүргенінде тым асқақ... жазықты етті.
Миына да сөнбейтін шала көмді,
Сәмбі талдай сәнінің назын төкті.

Толық

Қайта-қайта нені жинай берем мен?

  • 0
  • 0

Қайта-қайта нені жинай берем мен?
Құстар анау жылы жаққа жөнелген.
Түсініксіз, кім келеді күбірлеп?
Үрей мені шақырады үңіл деп.

Толық

Жел тыңдасын...

  • 0
  • 0

Тұңғиық ой тұңғиықтан шығарар,
Көз алдыма аспан болып тұра қал.
Өзімді-өзім алдайын ба мен тағы,
Алда деп тұр мыналар.

Толық

Қарап көріңіз