Өлең, жыр, ақындар

Үш монолог

  • 18.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1193
1. Ананың зары
Ақ сүтімді омырауымнан ағызып,
Көздің жасын көкірегіме тамызып.
Айдалада, қарағым,
Аңыраған анамын.
Ашық аспан заманында,
Айдың, Күннің аманында
Қайғы жауып қабағын,
Қапаланған Анамын.
Көрге айналып мекені,
Жасқа толып етегі,
Еңіреген анамын,
Енді маған пана кім?

2. Шағаланың шаңқылы
Шаңқылдаған шағаламын,
Теңіз бойын жағаладым.
Су орнына құмға батып,
Қанатымды сабаладым.
Шаңқылдаған шағаламын,
Теңіз төсін сағаладым.
Айдынымнан айрылғанда,
Қандай мекен таба аламын?!
Шаңқылдаған шағаламын,
Шаршадым ғой, демаламын.
Аралыммен мен де бірге
Мәңгілікке жоғаламын.

3. Маралдың мұңы
Ең соңғы аңы Аралдың –
Маңыраған маралмын.
Аңыраған қалпымда
Айдалада қалармын.
Енді қашан Аралдың
Мөлдіріне қанармын?
Жас орнына қан ақты
Жалт-жұлт еткен жанардың.
Қай пендеге қарармын,
Қай кәдеге жарармын?
Құмда жатқан маралмын,
Мұңға батқан маралмын!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алаңға шық, ағайын!

  • 0
  • 0

Көшеде,
Тар қуыста – қалтарыста
Тақаспа, тайталаспа, арпалыспа!
Ағайын, абыржымай Алаңға шық,

Толық

Қош, қайран Кеңшілігім!

  • 0
  • 0

Атыңнан да көрініп тұр кеңдігің,
Ақын едің,
Ең талантты, ең мығым.
Көз нұрымен, сөз – жырымен қарық қып,

Толық

Елорда, сенен айналдым

  • 0
  • 0

Ішінде өмір - майданның
Келеді деме, қайдан мұң?!
Жарқырап қанша тұрса да,
Табады адам Айдан мін.

Толық

Қарап көріңіз