Өлең, жыр, ақындар

Үш монолог

  • 18.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1114
1. Ананың зары
Ақ сүтімді омырауымнан ағызып,
Көздің жасын көкірегіме тамызып.
Айдалада, қарағым,
Аңыраған анамын.
Ашық аспан заманында,
Айдың, Күннің аманында
Қайғы жауып қабағын,
Қапаланған Анамын.
Көрге айналып мекені,
Жасқа толып етегі,
Еңіреген анамын,
Енді маған пана кім?

2. Шағаланың шаңқылы
Шаңқылдаған шағаламын,
Теңіз бойын жағаладым.
Су орнына құмға батып,
Қанатымды сабаладым.
Шаңқылдаған шағаламын,
Теңіз төсін сағаладым.
Айдынымнан айрылғанда,
Қандай мекен таба аламын?!
Шаңқылдаған шағаламын,
Шаршадым ғой, демаламын.
Аралыммен мен де бірге
Мәңгілікке жоғаламын.

3. Маралдың мұңы
Ең соңғы аңы Аралдың –
Маңыраған маралмын.
Аңыраған қалпымда
Айдалада қалармын.
Енді қашан Аралдың
Мөлдіріне қанармын?
Жас орнына қан ақты
Жалт-жұлт еткен жанардың.
Қай пендеге қарармын,
Қай кәдеге жарармын?
Құмда жатқан маралмын,
Мұңға батқан маралмын!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ауырттың тәнімді

  • 0
  • 0

Ауырттың тәнімді,
Қинадың жанымды.
Біле алмай қор болдым
Қатерлі халіңді.

Толық

Көңіл алдап

  • 0
  • 0

Көңіл алдап,
Көз бояп,
Опа жағып безендік.
Сыртымыздан оқ атып,

Толық

Көне Торғай келбеті

  • 0
  • 0

Көне Торғай –
Көн боп қатқан тулақтай.
Тарихың бар – Сығанақтай, Сунақтай,
«Азаттығың орнаған соң – болды!» – деп

Толық

Қарап көріңіз