Мәскеудегі Пушкин ескерткіші алдында

Александр Сергеевич!
Мазалайын, сұрағыммен...
Ақындық аспанында құдайым ең.
Даусың жеткен кең-байтақ Ресейге,
Неге сен қарап тұрсың, уайыммен?!.
Озық ой, ұшқыр сезім, ақыл біткен.
Әлемді бағындырдың ақындықпен!
Өмірдің осы да бір қуанышы —
Ақынның айтар сөзін ақын күткен.
Білемін, бекер ғана кектенбейсің,
Сол күнде бізді ойлап өткендейсің.
Ал, бүгін планетама ортақ болдың,
Тек қана, Ресеймен шектелмейтін.
Маған пәк, жүрегінде тұнған қайғың,
Сүйсініп, қалай ғана нұрланбаймын?!
Жеткізсе Абай сені қазағыма,
Қос ақын қолтығында тұрғандаймын.
Жырың жүр,
Жылдан-жылға екпінденіп,
Пушкин болып, самғайды еркінденіп.
О, дана!
Дуэль сөз бе?
Жерде бар қас жауыңды өттің жеңіп.
Ұстазым!
Ұшқыр жырың қамшы болып,
Сен — мұхит,
Мен қосылдым тамшы болып.
Баяғы "тағы тунгус" қызының да,
Дән риза — қуанышын қалшы көріп!..
Александр Сергеевич!
Мазалайын, сұрағыммен...
Ақындық аспанында құдайым ең.
Даусың жеткен —
Кең байтақ Ресейге,
Неге сен қарап тұрсың уайыммен?!.

---