Ақын

Көз тоқтатып қарашы;
Мүлгіді әлем нілдей қара наласы.
Қалған еді Ай астында күбірлеп,
Әлі өлең оқып отыр шамасы.
Солай қарай қадам басып келемін,
Оқып отыр өмір жайлы өлеңін.
Кенет...
Кенет қас қылғандай мұңайды,
Бірақ оның түсінбедім себебін.
Сүркей күзден қалмаған соң мағына,
Жапыраққа жыр оқыды тағы да.
Мынадан соң тұрып қалдым үндемей,
...Туған екем қара өлеңнің сорына.
Ол қалғанда күбірлеп,
Әлем жатты тынысынан дірілдеп.
Сәлден кейін бозамық таң бозарды,
Сосын күзгі жаңбыр жауды сібірлеп.
Ұлы ойларын жария етпей кісіге,
Араласпай Адамзаттың ісіне;
Содан...
Содан жазып бітті бір өлең,
Бірақ өзі еніп кетті ішіне.

---