Өлең, жыр, ақындар

Ақынмын сыймас жыры қауызға

  • 19.09.2021
  • 0
  • 0
  • 360
Ақынмын сыймас жыры қауызға,
Өзіңді сүйген өлермен.
Салғандай едің үріп ауызға,
Жаратылғандай өлеңнен.
Ес білгенімнен жасынды аңсадым,
Жырымнан алғаш жасырып.
Мойныма тағар асыл моншағым,
Қала көрмеші шашылып.
Мұңайса сұлу әлем өледі,
Қарсы дау айтар бұған кім...
Өзіңді көргім келе береді,
Ғашық боп қалған шығармын.
Көрмеші менің ақылымды аздан,
Әр күнім өтер әрқалай.
Сен айтар әннің мәтінін жазған,
Өзім едім ғой қалқам-ай.
Дірілдеп бақта қауызы гүлдің,
Сөгіліп түстім көбемнен.
Ақындығымның ауызын ұрдым,
Жұбата алмасам өлеңмен.
Мұңайма...
Біздер болсақ та мұңды,
Мұңды етер өмір-базарың.
Шашып алмашы моншақтарыңды,
Содан болмасын ажалым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалыныш

  • 0
  • 0

Түсініп қарашы дерт емген жаныма,
Себебі бәрінен ерексің мен үшін.
Әйтеуір туыппын өзімнің сорыма,
Бірақ, ол менің жеңісім.

Толық

Басымды тауға

  • 0
  • 0

Басымды тауға,
тасқа ұрдым, түңілмедім,
Жарамас жарты жолдан бүгілгенім.
Жүрегімнен үзілген өлеңім-ау,

Толық

Ешкім де қозғалта алмас мық тағынан

  • 0
  • 0

Ешкім де қозғалта алмас мық тағынан,
Хан болсам іргесіне құт дарыған.
Қаһарланып өзімше жарлық қылсам,
Ләззат алып бәрінің бұққанынан.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар