Өлең, жыр, ақындар

Ақын азабы

  • 21.09.2021
  • 0
  • 0
  • 457
Жапырақтарға жел үзген,
Жабырқай қарап қыр жатты.
Тiршiлiк атты теңiзден,
Iздедiм мұңлы ырғақты.
Көлеңкесiнде ер жеттiм,
Шифрсыз тоқал тамдардың.
О, тағдыр, неге ерке еттiң,
Мен бәрiн кештеу аңғардым.
Не жылтыраса сол мода,
Жiгiттiк жеттi желпiнген.
Өлеңге ғашық сонда да,
Айыға алмадым дертiмнен.
Жастық шақ өттi жұпыны,
Сан рет сенiм қаусады.
Жүректiң тұңғыш лүпiлi,
Елiктей қыздың саусағы.
Көзiнен барша адамның,
Қуаныш пенен қайғы iшкем.
Қорлығын көрер жаманның,
Мен деген сорлы байғұс па ем...
Жапырақтарға жел үзген,
Жабырқай қарап қыр жатты.
Тiршiлiк атты теңiзден,
Iздедiм мұңлы ырғақты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қалай өмір сүргенмін

  • 0
  • 0

Көре алмадым ауылымның таңдары,
Жарқырайды түнгі қала шамдары.
Қарап тұрып келбетіне қаланың,
Қиялыммен туған жерге барамын.

Толық

Қай қырда қалдың

  • 0
  • 0

Қай қырда қалдың, қиылып туған ай сындым,
Қай жырым менің үзілді ұшына жетіп қай шыңның.
Жабылып бәрің, соңыма менің түсердей,
Жолыңды кестім қайсыңның?

Толық

Мөп-мөлдір-ау, бұл ауылда көк пен жер

  • 0
  • 0

Мөп-мөлдір-ау, бұл ауылда көк пен жер,
Әне анау атам асып кеткен бел.
Мұғалім мен ата-анадан тығылып,
Алғаш рет темекі ұрлап шеккен жер.

Толық

Қарап көріңіз