Өлең, жыр, ақындар

Ақын азабы

  • 21.09.2021
  • 0
  • 0
  • 500
Жапырақтарға жел үзген,
Жабырқай қарап қыр жатты.
Тiршiлiк атты теңiзден,
Iздедiм мұңлы ырғақты.
Көлеңкесiнде ер жеттiм,
Шифрсыз тоқал тамдардың.
О, тағдыр, неге ерке еттiң,
Мен бәрiн кештеу аңғардым.
Не жылтыраса сол мода,
Жiгiттiк жеттi желпiнген.
Өлеңге ғашық сонда да,
Айыға алмадым дертiмнен.
Жастық шақ өттi жұпыны,
Сан рет сенiм қаусады.
Жүректiң тұңғыш лүпiлi,
Елiктей қыздың саусағы.
Көзiнен барша адамның,
Қуаныш пенен қайғы iшкем.
Қорлығын көрер жаманның,
Мен деген сорлы байғұс па ем...
Жапырақтарға жел үзген,
Жабырқай қарап қыр жатты.
Тiршiлiк атты теңiзден,
Iздедiм мұңлы ырғақты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жолдар

  • 0
  • 0

Жолдар қашады, қаладан шыға сап,
Тартады жан-жаққа таралып.
Оң жақта от сөнген бiр ошақ,
Сол жақта бiр жердiң бары анық.

Толық

Академик Қаныш Сәтбаев жайлы жыр

  • 0
  • 0

Алатаудың ақ талдары,
Қаратаудың қапталдары,
Өр Алтайдың шатқалдары,
Ұлытаудың көп белдерi,

Толық

Әлi серiк сол мұң менен

  • 0
  • 0

Әлi серiк сол мұң менен
сол қайғы,
Амал қанша жаз өткенмен күз келер.
Ақын адам жаман адам болмайды,

Толық

Қарап көріңіз