Өлең, жыр, ақындар

Жалындап шаттық құшамын

  • 22.09.2021
  • 0
  • 0
  • 718
Жалындап шаттық құшамын,
Көңілдің жоқ қой тояры.
Естимін көктен құс әнін,
Желпінтіп жанды жеткен бе
Жазымның жақсы қонағы?!
Қырларда, анау бөктерде
Жауқазын жарып өскен бе?!
Жазылып жердің арқасы,
Ызғары қыстың кеткен бе?!
Даламның мылқау тау-тасы
Ақын боп қазір тұрғандай,
Өзіне лезде тартады,
Жалындап жазған жырлардай.
Тасытып бойда қызуын,
Балқытып барлық буынын,
Қаны ойнап жердің жатқандай,
Бетіне теуіп қызылын.
Сәулесін күннің сіміріп,
Жүрегін жердің суырып,
Бояуын қырдың тапқандай,
Қызғалдақ қыздай тізіліп.
Сылқылдап бұлақ тіл қатып,
Күлкісін қыздың тыңдатып,
Ойнайды тастан секіріп,
Жүректі тайдай тулатып.
Ағады өзен өкіріп,
Жынданып тіпті кетердей.
Ұшады бұлттар жөңкіліп,
Жалғаннан мүлде көшердей.
Төсіне жердің нұр бүркіп,
Не жетсін нөсер төккенге.
Қалам ба ішке сырды іркіп,
Жанымды жұпар өпкенде.
Жерден бе, әлде көктен бе –
Жұтады шабыт от кеуде.
Тұнжырау әсте жоқ менде,
Ғажайып мынау көктемде.

1967



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ерке құсым

  • 0
  • 0

Үнсіз ғана күлімдейсің,
Жүрегімді тілімдейсің.
Тұнық судың бетіндегі
Ай нұрындай дірілдейсің!

Толық

Балаларыма

  • 0
  • 0

Сездіңдер жүрегімде бұлақ барын,
Кім білсін қайда барып тұрақтарын?
Тереңнен қайнап шыққан тұнық еді,
Лайлап ап жүрмеңдер, шырақтарым!

Толық

Күміс құйрық, алтын бас

  • 0
  • 0

Ұясынан ұшқанынша жан тынбас,
Рахатың бейнетіңнен артылмас.
Қыр соңымнан қалар емес туғалы
Шұбар жылан күміс құйрық, алтын бас.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер