Өлең, жыр, ақындар

Жалындап шаттық құшамын

  • 22.09.2021
  • 0
  • 0
  • 910
Жалындап шаттық құшамын,
Көңілдің жоқ қой тояры.
Естимін көктен құс әнін,
Желпінтіп жанды жеткен бе
Жазымның жақсы қонағы?!
Қырларда, анау бөктерде
Жауқазын жарып өскен бе?!
Жазылып жердің арқасы,
Ызғары қыстың кеткен бе?!
Даламның мылқау тау-тасы
Ақын боп қазір тұрғандай,
Өзіне лезде тартады,
Жалындап жазған жырлардай.
Тасытып бойда қызуын,
Балқытып барлық буынын,
Қаны ойнап жердің жатқандай,
Бетіне теуіп қызылын.
Сәулесін күннің сіміріп,
Жүрегін жердің суырып,
Бояуын қырдың тапқандай,
Қызғалдақ қыздай тізіліп.
Сылқылдап бұлақ тіл қатып,
Күлкісін қыздың тыңдатып,
Ойнайды тастан секіріп,
Жүректі тайдай тулатып.
Ағады өзен өкіріп,
Жынданып тіпті кетердей.
Ұшады бұлттар жөңкіліп,
Жалғаннан мүлде көшердей.
Төсіне жердің нұр бүркіп,
Не жетсін нөсер төккенге.
Қалам ба ішке сырды іркіп,
Жанымды жұпар өпкенде.
Жерден бе, әлде көктен бе –
Жұтады шабыт от кеуде.
Тұнжырау әсте жоқ менде,
Ғажайып мынау көктемде.

1967



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Отаным – Қазақстаным

  • 0
  • 0

Аяулы атыңды ардақтап өтемін,
Алысқа аттансам,
Құстай ұшып, қайта жетемін!
Жолыңа жаным құрбан қайда жүрсем де,

Толық

Тойған торай есінесе...

  • 0
  • 0

Қара судан қаймақ алып, қамын ойлап құрсақтың,
Күннен­күнге асып түсті бір сатқыннан бір сатқын.
Сауысқандай жан­жағыма жалтақтаймын – тым сақпын,
Күштілерге – дәрменсізбін, тістілерге – жұмсақпын.

Толық

Ерлік пен тектілік

  • 0
  • 0

Қайғының борандатып қарлы қысы,
Көңілдің шырылдайды зарлы құсы.
Бөрідей бел астында ұлиды ажал,
Әйтеуір, өлім жақын – белгілісі.

Толық

Қарап көріңіз