Өлең, жыр, ақындар

Іргем бүтін тұрғанда...

  • 23.09.2021
  • 0
  • 0
  • 620
Байтақ елмін басынан сөз аспаған,
Өз өлеңім өзіме – өз астанам!
Илеуіңе қашанғы көне берер
Қазақ жыры зорлықтан көз ашпаған?!
Ақындарды өткізіп өткелектен,
Кім бар дейсің төбесі көкке жеткен?
Жыр деген – бір жүректің періштесі,
Періштені оңған ба өкпелеткен?
Ойларымның бет-жүзін аламайлап,
Құйрығына жіберме шала байлап.
Іргем бүтін тұрғанда іріткі салып,
Үркіткенің орынсыз жарамайды-ақ!
Арманымды, ағайын, түсін менің,
Өңімдегім осы ғой, түсімдегім.
Небір қымбат түспеді мына қолдан,
Жырды ғана аялап түсірмедім.
Жырым менің – мұңдасым, сырласым да,
Көз жасым бар мөп-мөлдір тұнбасында.
Бір басында ол тұрса таразының,
Ал тағдырым тұрады бір басында!..

1980



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тұманбай елуге келгенде

  • 0
  • 0

Жырсыз күнің өткен емес ешқашан,
Жабырқадың ойдан ұшқын шашпасаң.
Көктем күйі күмбірледі сәт сайын,
Сен қолыңа қалам ала бастасаң.

Толық

Жүрек толғауы

  • 0
  • 0

Өткеннің орны толмайды,
Өкініп жүрек толғайды.
Батасыз құлдар болғанмен,
Атасыз ұлдар болмайды.

Толық

Иттен бөрі шықпайды

  • 0
  • 0

Кештік дәурен қайран бастан,
Суық қабақ, жат бауыр.
Ит боп қапқан кей жолдастан,
Үрмеген ит тәп­тәуір.

Толық

Қарап көріңіз