Өлең, жыр, ақындар

Сапекем

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 284
(Сапарғали Бегалинге)

«Сапеке» деп сыйлаушы еді ел-жұртың,
Ортамызда сияқты едің сен бір шың.
Қарағайдай қатар тұрған сап түзеп,
Қайран қарттар тартып кетті-ау селдір тым.
Тартқан соң ба жүк көтеріп кіл бейнет,
Ойға батып жүруші едің, күлмей көп.
Сексеннен соң сырғып кеттің ақырын,
Алатаудан аунап түскен күндей боп.
Аузыңда еді сөздің асыл сапасы,
Қолыңда еді көптің алтын сақасы.
Кеше ғана төрімізде отыр ең,
Секілді боп бар қазақтың атасы.
Тарлан едің топтан озған шалдықпай,
Сексенде де шашаңа бір шаң жұқпай.
Қасиетке, қазынаға бай еді
Көкірегің сырға толы сандықтай.
Жүруші едің еңкеймей де құныспай,
Берік едің қолдан құйған құрыштай.
Шалғы мұртың көрінуші ед біздерге
Қиянатты қиып түсер қылыштай.
Секілді едің қияға өскен қарағай,
Сергек көңіл, құшағың кең даладай.
Зыр жүгіріп жүруші еді алдыңда
Алпыстағы Мұзағаңдар баладай.
Кейінгіге ақылың – құт, сөзің – ем,
Енді орныңның бөлектігін сезінем.
Бар қазақтың баласының ырысы –
Ортаймайтын қара қазан өзің ең.
Ғұмыр деген қас қағым бір сәт екен,
Бірақ сені өлді деуім қате екен.
Өзің жазған қыран құсқа айналып,
Болашаққа ұшып кеттің, Сапекем!

1983



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Неге, жаным, іздеп келмедің?

  • 0
  • 0

Асыр салып мөлдіреген балбұлақ,
Қызғалдақтар құлпырғанда албырап,
Жүрек сені жоқтағанда зар жылап,
Неге, жаным, іздеп келмедің?

Толық

Бой сала биіктейді

  • 0
  • 0

Әркім де өрмелейді тауға қарай,
Тізгінін ұстата ма арман оңай?
Шығатын өздігінен өрге кім бар,
Қарманып, әр бұтадан саумаламай?

Толық

Жүрегіммен жеке қап...

  • 0
  • 0

Жан емеспін үйренген сөзін бұлдап,
Өзгеге емес, өзіме өзім қымбат.
Жанарымда мөлдіреп жарық дүние,
Көз алдымда тұнады көгілдір бақ.

Толық

Қарап көріңіз