Қазақстаным

Мекенім, жерім – қарт анам,
Уызың кетпес таңдайдан.
Шалғының сипап арқадан,
Сүйеді күнің маңдайдан.
Сүймейтін сені қандай жан,
Сүймесе, қара тас шығар.
Сағынып қайтсам шалғайдан,
Мөлтілдеп көзге жас тұнар.
Үздігіп жүрек аңсаған,
Ойларға небір батамын.
Жауатын бұлттай мен саған
Егіліп келе жатамын.
Аралап көрдік жер бетін,
Өлке көп гүлмен өрілер.
Алайда сенің келбетің
Бәрінен ыстық көрінер.
Не десе бақыт шынымен,
Бір өзің ғана дей алам.
Түсімде көріп түнімен,
Таңертең күліп оянам.
Әйтеуір денем суынбай,
Айналып тұрса жылы қан.
Биікке тіккен туыңдай,
Нұрыңа күнде жуынам.
Самғаса көкте қыран құс,
Қанатын қағып асыға,
Жаудырып саған мың алғыс,
Қонады заңғар тасыңа.
Дүниені көрер көзімсің,
Мекенім – алтын ғұмырым.
Аспанға ұшсам, өзіңсің
Айналып табар тұғырым.
Өткенде талай көпірден,
Бір өзің болдың сенгенім.
Алғанымды айтып көпірмен,
Шексіз ғой сенің бергенің.
Өмірде саныз арна бар,
Толқын боп күлдім, жыладым.
Өзіңе ғана арналар,
Болса егер шырқар бір әнім.
Көктемі, қысы, жазы бар
Құшағың ғажап кеңістік.
Жазылса, сен деп жазылар
Қуатты жырым ең ыстық.
Аудартқыз тауды, қияны,
Ауырлық болса жаншыған.
Қуатын саған құяды
Бойдағы соңғы тамшы қан.
Көгіңде жүзіп мырза күн,
Сайрандар еркін құстарың.
Өзіңе мәңгі ырзамын,
Аяулы Қазақстаным!

1984

---