Өлең, жыр, ақындар

Періштенің пырағы

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 787
Шыныменен салса құдай көз қырын,
Құяды екен құлдарына өз нұрын.
Қайда жүрсің қоңырауың сыңғырлап,
Ай астында ойнақтаған боз құлын?
Айдың сүттей сәулесіне шомылған,
Құдіреттің еркесі едің не қылған?
Ғайып болып көз алдымнан кетсең де,
Ғұмыр бойы қуып келем соңыңнан.
Қала берді мұңға батқан ай мұнда,
Жарқыраған жұлдыз кетті мойныңда.
Ойхой, менің мәңгі жұмбақ арманым,
Таптырмайсың, сарсаңға сап қойдың да.
Қас пен көздің арасында мен көрген,
Елеспісің қиялыма дем берген?
Аласұрып сені іздеген жүрегім,
Құс боп ұшып кетер ме екен кеудемнен?
Сені күтіп үмітімнің шырағы,
Күндіз-түні сөнбей жанып тұрады.
Қайда жүрсің қоңырауың сыңғырлап,
Ұстатпайтын періштенің пырағы?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Үміттің сынық кесесі

  • 0
  • 0

Суынған жүрек сыр төкпес,
Сарқылған көздің жасындай.
Безерген тағдыр бүлк етпес,
Қайғының қара тасындай.

Толық

Өліара

  • 0
  • 0

Қайдасың сен, дірілдеген аппақ сүттей ай нұры,
Алтын сәулең неге аспанның аясынан айныды?
Кең жаһанға шырақ жаққан ажарыңнан адасып,
Қараңғылық құшағында қалған дүние қайғылы.

Толық

Ай, сәулем

  • 0
  • 0

Ай, сәулем
Күлкіңнен маржан тамшылағандай,
Көзіңе қайтіп жан шыдағандай.
Несіпбек Айтұлы

Толық

Қарап көріңіз