Өлең, жыр, ақындар

Мінез

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 600
Ашу менен сезімді үрлеп оттай,
Бірде жағам жалпыға, бірде жақпай.
Осқырына қараймын қос бүйірге,
Үйрене алмай дәртеге жүрген аттай.
Лапылдасам өртеніп өз­өзімнен,
Лақылдайды қызыл шоқ өзегімнен.
Жалыныммен шарпысам жоқ қыламын,
Әлдекімнің бықсыған тезегін мен.
Сыр тартқансып сұмпайы суыртпақтап,
Абайсызда ақырын у ұрттатпақ.
Айналсоқтап қасымнан шықпағанмен,
Ағайынның жүргені аз үмітті ақтап.
Келгеніне танытып мырза қылық,
Жіберемін жөніне ырза қылып.
Қылдан тайсам қылтиып, қыдыңдайды,
Қорасына түскендей түн жамылып.
Көрмесем де өгіздей там сүзгілеп,
Шамшыл көңіл, кінәмшіл қаншыл жүрек.
Қисық ағаш секілді қу мінезді,
Түзете алмай әуремін сан сүргілеп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Зуылдап жеткізбейсің

  • 0
  • 0

Зуылдап жеткізбейсің, желмая күн,
Ентелеп қуа­қуа талды аяғым.
Өкпелеп қашып бара жатқандайсың,
Япыр­ау, сенен осы немді аядым?

Толық

Табалдырық

  • 0
  • 0

Халқыма қадірменді табалдырық!
Тұрасың әр уақытта алаң қылып.
Үлкендер «Баспа!» дейді,
Аттап өтем,

Толық

Көңіл дауылы

  • 0
  • 0

Қарап тұр ем бір күні белге шығып,
Қаңбақтарды барады жел көшіріп.
Жел айдаған қаңбақтай кім көшпейді
Әурелесе аз күнгі пендешілік?

Толық

Қарап көріңіз