Өлең, жыр, ақындар

Терезе

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 831
Аласасы айқындалмас биіктік,
Төпелетіп төге алмаса сұйықтық,
Көмейіме күйік дәмді шер толып,
Өз отыма өлер едім өртеніп.
Тереземде сыбырласты тамшылар,
Сөзбен жанын былғамай,
Қояр едім күбірлерін тыңдамай,
Арғы жақта бір сағыныш елеңдеп,
Жылап қарап тұрғаны-ай.
Бергі жағы тереземнің
Арғы жақтан алыс тым.
Бұл шетінде өз отыммен алыстым.
О жағында сыр шертіліп жатқандай,
Жеткізбек боп сағынышын ғарыштың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктем

  • 0
  • 0

Қалай қалың,
Жүрсің бе аман, текті адам?
Осы сені іздегенде, кеудемде,
Жүрек емес, сыздауық бар деп қалам...

Толық

Мизам шуақ

  • 0
  • 0

Сап-сары жапырақ
Сап-салқын Жалын ғой.
Өн бойын өрт шалып
Құлаған.

Толық

Тамыз-мұң

  • 0
  • 0

Мөлдір тамшы дір еткен,
Төмен қарай құлапты.
Көзден емес жүректен,
Сорғалаған сыр ақты!

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер