Өлең, жыр, ақындар

Табиғат

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1530
Тау рухы ешкімнен сый күтпейді,
еріп кетсін сай-жыра жидіп мейлі.
Еркеленіп оралса бұлт мойнына,
кекірейіп кәрі шың илікпейді.
Тосырайып тас жатыр — о да өкпелі —
кінәлайсың, досым-ау, не деп мені.
Кетісті, әне, екі шың, ешқайсының
бабын таппай жел байғұс дедектеді.
Жасыл бұта қалқиып құлақ түрді,
бір құлақты жел жұлып лақтырды.
Ақ қайыңның табалап аңқаулығын
көгалға аунап көгала бұлақ күлді.
О бастағы жарасым былай қалып,
тартысып тұр табиғат — құдайға анық.
...Болған сайын көз мөлдір — көкей қуыс,
көп жігіттің сөзі жүр ылайланып.
Кінәладым, үңілдім, көп қарадым,
келісім мен жарасым — жоқтағаным...
Атыраудан аңқылдап шыққаныммен,
Алатауға тіреліп тоқталамын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жебе

  • 0
  • 0

Не бір еппен, алған жақсы, не бетпен —
сөйлейінші тамағымды кенеп мен:
эпос ері тірілді де кенеттен,
сұр жебелі қарт садағын қолға алды.

Толық

Аударып тастадым календарь бір бетін

  • 0
  • 0

Аударып тастадым календарь бір бетін,
көйлегім тастадым көне бір.
Өлімді жек көрсе кімде-кім,
атқарған болады адамдық міндетін.

Толық

Мойнына арқан түсіп, күш батпаған...

  • 0
  • 0

Мойнына арқан түсіп, күш батпаған,
көнбеген жаз – кермеге, қыс – қақпаға,
бір асау әлі қашып жүрген сын-ды,
құрыққа сол күндері ұстатпаған.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар