Тыныштық
- 0
- 0
Ақша бұлтқа ақ шыңдар тұр жарасып,
бұлттар көшсе — көшердей бірге адасып.
Оятады бұтаны жел ақырын
Шық-көздерін жапырақтың тырнап ашып.
Бұлақ ағып барады жұмарланып,
сорлы көңіл үмітке жүр алданып:
Не жоғалтып біреуді — аңсай алмай,
не құша алмай біреуді құмарланып.
Ей, күншуақ, құйыла бер жерге осы,
Ей, күншуақ – дүниенің зердесі.
Шуақ болып жарқырашы, алғы күн,
Не берсең де – көлеңкелеп бермеші.
Сәуле
Өлең өте ұнайды,астарлы!Ақынның табиғат түстеріне арналған топтамасын қайталап оқып отырған жақсы.
Сәуле
Ақынның табиғат түстеріне арналған өлеңдерінің астары терең!Қайталап оқып отырғанды ұнатамын!