Өлең, жыр, ақындар

Өзара сын

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 676
Кешір, кешір, өзіңді Хақ-тағалам
сәл әзілдеп, артынан ақтап алам.
Бастығым бар — ол әзіл көтермейді,
құрдасым бар — ол өзің атқан адам.
Көңілдің келе-келе аңғарғаны:
сын тыңдар сенен өңге жан қалмады.
Не керек періштелер пері қанат,
не керек сайтандардың сандалғаны.
Өзіңнен мәулет алып батылдана
кінә қоям — мақұлда, мақұлдама —
"Сен дағы құр атақтың құлы екенсің,
құдай деген — қауқиған атың ғана" —
деді ақын.
Шапқа түртіп ұлыларды,
өзінің енді оңбасын біліп алды...
Сонсоң ба?
Сонсоң аспан шатыр етті —
әлгі ақынның бір шөкім күлі қалды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шал – Қобылан

  • 0
  • 0

Көктем. Аула. Боразда.
Топырақтың түріліпті еріні –
Күрек салған бораздаға ол аз ба.
Шал қолында темір күрек кәдімгі,

Толық

Әйелдер

  • 0
  • 0

Арулар деп бастасаң-ақ бір ойды
Ой соңын жұрт төсекке әкеп тірейді:
елестейді етектер мен балтырлар,
елестейді жасты көздер үрейлі.

Толық

Бестармақ

  • 0
  • 0

Қара түнгі найзағайдың жарқылы
өтетұғын сықылды мен арқылы.
Содан шығар, содан шығар жарқыным:
қара суға қайық салдым — қалқыды,

Толық

Қарап көріңіз